Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Alþingisrímur 1Alþingisrímur – fyrsta ríma (Þinghúsríma)
ALÞINGISRÍMUR
Bálkur:Alþingisrímur
Fyrsta ljóðlína:Dísin óðar, himins Hlín
Höfundur:Valdimar Ásmundsson
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Skýringar
Talið er að Valdimar hafi lagt til efni rímnanna en fengið Guðmund skólaskáld til að yrkja þær.
1. Dísin óðar, himins Hlín,hell mér glóð í blóðið; eg í ljóðum leita þín, líttu góða’, í náð til mín.
2. Hertu strengi hörpunnar,háa ljá mér tóna; syngdu um drengi sögunnar sætt og lengi um vökurnar.
3. Herjar kera kneyfi’ eg bjór,kalla á allar vættir; mögnum hér vorn kvæða-kór um kappa’ er bera völdin stór.
4. Eg vil syngja óðinn minn,æðin blæði Kvásis, um vort þing í þetta sinn með þróttar-slyngu afrekin.
5. Út við grænan Austurvöll,sem angar lengi’ á vorin, stendur væn og vegleg höll, vonin mænir þangað öll.
6. Húsið vandað háveggjaðhlær við skærum röðli, Bald á sandi byggði það, Bald hefur landið margsnuðað.
7. Þar er stríðið þunga háð,þar eru skörungarnir, þar sjá lýðir þor og dáð, þar fæst tíðum biti’ af náð.
8. Brandar gjalla góma þar,glymja’ og ymja salir, ræður snjallar, stórorðar stökkva’ af palli mælskunnar.
9. Hetjur þá er halda á þinghúfur og skúfar glitra; margir slá um húsið hring, horfa’ á knáa skrautfylking.
10. Magnús prúði fremstur fer,frækinn mæki gyrtur; ljósin Úðar leika sér um Löndungs skrúðann, sem hann ber.
11. Hvíti fjaðurhatturinnháan lágan gerir; krossum hlaðinn höfðinginn hefur aðals baksvipinn.
12. Lágur á velli og lotinn erlundur Þundar bála; aðköst, hrelling, hulin sker hefur elli í för með sér.
13. Völdin háu heykja þá,sem hreinir reyna’ að sýnast, vegsemd þrávalt vandi’ er hjá og vant að sjá, hve treysta má.
14. Stríð er að fást við stjórn og þjóð,sem standa andvíg jafnan; kóngaást er einatt góð, en oft það sást að skammt hún stóð.
15. Fagurt skein á forsetannfríðan neðri deildar; skortir einurð aldrei þann íturhreina sæmdarmann.
16. Doktor Valtýr víðfrægurvar og þar í flokki, hæstur talinn herkóngur, Herjans sala máttviður.
17. Brandinn nautinn Nellemannsnakinn skók í mundum; var í þraut sá vinur hans vopnagautur utanlands.
18. Þar var herra Hallgrímur,herlega forkláraður, og líkur Sverri Sigurður, svartur og snerrinn ísfirskur.
19. Klemens slyngur korðann sinnkreisti og hvessti augun oft á þingmenn íbygginn Eyfirðinga höfðinginn.
20. Völdin há og virðing bervopna-Þráinn knái, enda tjá það margir mér, að maðurinn sá veit hver hann er.
21. Guðjón rauðan hristi hausmeð hrotta-glott á vörum, aldrei blauður, óttalaus öskraði, sauð og vall og gaus.
22. Andar þutu óhreinirút af beiti spjóta; fram er brutust berserkir, blóðgir flutu valkestir.
23. Hollur tiggja’, er var til von,vanur fénu að býta rammur Yggjar reið þar kvon riddarinn Tryggvi Gunnarsson.
24. Margir stefna í húsið hátt,en hér um fleiri ei getur; þá, sem efna eggja slátt, eg mun nefna og lýsa brátt. —
25. Stríðsöl teygað óspart eráður en stríðið byrjar; glóa veigar, glampa ker, gott er að eiga sæti hér.
26. Stirnir presta alda á,Íslands vísu syni, þar má flesta saman sjá, sæmd er mesta vilja fá.
27. Þar hin hreina þjóðrækniþykir mikils virði, einlæg meining, mannhylli, mögnuð eining, sjálfstæði.
28. Þvílík björg ei bifast hót,búinn þó sé hætta, efla að hörgum heilög blót, hamast vörgum grimmum mót.
29. Því skal minnast maklegamálmþings álma snjallra, en – Hrundin tvinna hýreyga, eg hætti um sinn við rímuna. |
