Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Stjáni bláiFyrsta ljóðlína:Hann var alinn upp við slark
Höfundur:Örn Arnarson (Magnús Stefánsson)
bls.110–114
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1935
Skýringar
Kvæðið birtist upphaflega í Eimreiðinni í desember 1935, eða 14 árum eftir að sögupersóna verksins lést. Verkið þótti listasmíði og vakti mikla athygli bæði meðal þeirra sem þekktu til Stjána og annarra.
I
1. Hann var alinn upp við slark,útilegur, skútuhark. Kjörin settu á manninn mark, meitluðu svip og stældu kjark.
2. Sextíu ára svaðilförsetur mark á brá og vör, ýrir hærum skegg og skör, skapið herðir, eggjar svör.
3. Þegar vínið vermdi sál,voru ei svörin myrk né hál, ekkert tæpitungumál, talað yfir fyltri skál.
4. Þá var stundum hlegið hátt,hnútum kastað, leikið grátt, hnefar látnir semja sátt, sýnt hver átti í kögglum mátt.
5. Kæmi Stjáni í krappan dans,kostir birtust fullhugans. Betri þóttu handtök hans heldur en nokkurs annars manns.
6. Norðanfjúkið frosti remmtfáum hefur betur skemmt, síldi hárið, salti stemmt, sævi þvegið, stormi kembt.
7. Sunnan rok og austanátteldu við hann silfur grátt. Þá var Stjána dillað dátt, dansaði skeið um hafið blátt.
8. Sló af lagi sérhvern sjó,sat við stýri, kvað og hló, upp í hleypti, undan sló, eftir gaf og strengdi kló.
9. Hann var alinn upp við sjó,ungan dreymdi um skip og sjó, stundaði alla æfi sjó, aldurhniginn fórst í sjó. II
10. Stjáni blái bjóst til ferðar,bundin skeið í lending flaut. Sjómenn spáðu öllu illu. Yzt á Valhúsgrunni braut, kólgubólginn klakkabakki kryppu upp við liafsbrún skaut.
11. Stjáni setti stút að vörum,stundi létt og grönum brá, stakk í vasann, strauk úr skeggi, steig á skip og ýtti frá, hjaraði stýri, strengdi klóna, stefndi undir Skagatá.
12. Æsivindur lotulangurlöðri siglum hærra blés. Söng í reipum, sauð á keipum. Sá í grænan vegg til hlés. Stjáni blái strengdi klóna, stýrði fyrir Keilisnes.
13. Sáu þeir á Suðurnesjumsegli búinn lítinn knör, yfir bratta bylgjuhryggi bruna hratt sem flygi ör, – siglt var hátt og siglt var mikinn – sögðust kenna Stjána för.
14. Vindur hækkar. Hrönnin stækkar.Brímgrátt særok felur grund. Brotsjór ris til beggja handa. Brimi lokast vik og sund. Stjáni blái strengdi klóna, stýrði beint á drottins fund.
15. Drottinn sjálfur stóð á ströndu:Stillist vindur! Lækki sær! Hátt er siglt og stöðugt stjórnað. Stýra kanntu, sonur kær. Hörð er lundin, traust er mundin, hjartað gott, sem undir slær.
16. Heill til stranda, Stjáni blái,stíg á land og kom til min. Hér er nóg að stríða og starfa. Stundaðu sjó og drekktu vín, kjós þér leiði, vel þér veiði. Valin skeiðin biður þín.
17. Horfi ég út á himinlána.Hugur eygir glæsimynd: Mér er sem ég sjái Stjána sigla hvassan beitivind austur af sól og suður af mána, sýður á keipum himinlind. |
