Norður fjöll (ferðakvæði) 6

Ég veit ei hvar hægt er að hleypa á sprett,
ef hér er ei sjálfsagt að kvika,
og langt er nú síðan það lögmál var sett,
að ljótt sé í réttu að hika.
Því skellum á skeið
á skínandi leið,
þótt skröggarnir kalli það þeysireyð.

Ef færðin er torveld, þá förum vér stillt,
og færustu kaflana sneiðum,
og förum af baki, ef bratt er og illt,
og blessaða klárana leiðum.
Ef skeið-flöt ég finn,
sem framrétta kinn,
þá fær hún og hófakossinn sinn.

Að komast sem fyrst, og að komast sem lengst,
er kapp þess, er langt þarf að fara.
Vort orðtak er fram. Hver sem undir það gengst
mun aldregi skeiðfærið spara.
Og færið er hér,
og óvíst er
hvort annan eins skeiðvöll finnum vér.