Skáldið í dalnum (Gísli Ólafsson)

Sé ég til baka: Silfrar máni tinda,
og svellin gljá við dalabýlin fríð.
Áin í buga bregður sléttum linda
úr bláum ís, sem speglar bratta hlíð.
Fjarlægir, hvítir hnjúkar standa í röðum,
hylla nýfætt skáld á Eiríksstöðum.

Sé ég til baka: Sumarhaga fríða,
sólfagrar myndir rísa bjarta nótt.
Í friðsælum hvömmum kvikir lækir líða,
litfagrar rósir döggvast – allt er hljótt.
Vængbreiðir svanir fljúga fram til heiða.
Fjarlægðir bláar skáld til draum leiða.

Sé ég til baka – heyri hörpustrengi
hljóma um berjamó í fjallaþröng.
Kveðin er vísa í túni og úti á engi,
og ástir dalsins lifna í nýjum söng.
Risfríðir, háir hnjúkar standa í röðum,
hylla sextugt skáld frá Eiríksstöðum.
1945.