Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Lykla-Pétri og Magelónu 1Rímur af Lykla-Pétri og Magelónu – fyrsta ríma
RÍMUR AF LYKLA-PÉTRI OG MAGELÓNU
Fyrsta ljóðlína:Áður forðum skáldin skýr
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.145–155
Viðm.ártal:≈ 1675
Flokkur:Rímur
Skýringar
Fyrsta ríma
ferskeytt 1. Áður forðum skáldin skýrskemmtun mjúka frömdu, afreksmanna ævintýr oft í ljóðum sömdu.
2. Þjóðkveðendur þar til mestþankann gjörðu að hneigja, dikta um þá, sem dugðu best darra él að heyja.
3. Sá fékk lof hjá ljóðasmið,sem laufann reiða kunni, svinnir ýkjur settu við af sjálfra hyggju brunni.
4. Bardagasögur þýðri þjóðþykir gaman að heyra, einkum séu lystug ljóð læst méð Kvásirs dreyra.
5. Því mér lengi í þelinu bjó,þess með öðrum freista, vanefnunum þar til þó þori eg ekki að treysta.
6. Aldrei lœrði eg Eddu menntné önnur skálda frœði, því mun ekki heimskum hent að hugsa um djúpsett kvœði.
7. Kveða skal ei um Bölverks bálborið í hildar vindi, óvant býð eg mœrðar mál mœtri vella lindi.
8. Aðrir skemmta skatna þjóðmeð skreyttum háttum ljóða, eg vil hringa slyngri slóð slétt og einfalt bjóða.
9. Nú mun eg Frosta flœðar húnsfarminn látast prýða, má vera Gefni grábaks túns gaman þyki að hlýða.
10. Mansöngs klastur mitt er stirt,mun eg því við það skilja, sætur fróðar sitji um kyrrt ef sögunni hlýða vilja.
11. Greifi nokkur giftu dýrgöfugu stýrði láði, Jóhann nefndist herrann hýr, huldur Kraka sáði.
12. Mörgum veitti móins sker,mildur af greipar sandi, prúður stýrði plátu ver Próvinsia landi.
13. Honum var allt til heiðurs lagt,hélt vel kristni góða, á dýra treysti drottins makt dreifir öldu glóða.
14. Drottning hans var dyggða blóm,dýrstum hlaðin mektum, hýr í lyndi, fögur og fróm, fædd af kónga slektum.
15. Stundaði jafnan sóma safnso með lofstír góðum, í sögunni er ei sætu nafn séð af járna bjóðum.
16. Pétur nefni eg niflungs kundnöðru prýddan bóli, sá mun leika langa stund lukkunnar völtu hjóli.
17. Sá var vaxinn vel í skartveitir unnar ljóma, með hárið gult en hörund bjart, heiður og allan blóma.
18. Ungur á menntir lagði lundlestir málmsins brennda, skilning rétt á skot og sund og skaft á lofti að henda.
19. Hoskum unni hilmirs niðhölda sveitin fríða, borgarfólk og bóndalið, sem bjuggu um landið víða.
20. So fær mætur meistarinn kenntmáls í greinum sönnum, hafði borið í hvörri mennt helst af öllum mönnum.
21. Eitt sinn réði að reika einn,rétt so bókin tjáði, öðlings niðja ungur sveinn úti mæta náði.
22. Sveinninn þegar með hefðar hótheilsaði fleygir klæða, kvaðst þá hafa við nadda njót nokkuð fleira að ræða.
23. „Fer það orð um borg og bý,buðlungs arfinn ríki, að hvörgi öllum heimi í hittist yðar líki.
24. Mjög fer víða um landið lofljóst af prýði þinni, hygg eg það muni ei um of, að þó nokkrir finni.
25. Vilda eg yður verði birt,veitir bjartra seima, það er löngum lítils virt að liggja jafnan heima.
26. Hraustleik yðar hrósa menn,heyri eg so margan greina, þú hefur ekki þar til enn þurft í mörgu að reyna.
27. Fleira veit sá víða fer,virðing má það bæta, heldur en hinn, sem heima er og hlýtur öngu að mæta.
28. Því vil eg leggja það til ráðs,ef þarflegt mætti heita, að Fýrisvallar sviptir sáðs so skuli frægðar leita.
29. Yðar valdi lýðurinn landslotning hyggur veita, kominn er tími, bendir brands, brúðar þér að leita.
30. Sú er ein í austurbyggðeikin hafnar ljóma, kæran alla kvenmanns dyggð kann með prýði og sóma.
31. Faðir hennar sviptur sorgseggjum verður skæður, Neapólis nýtri borg niflung þessi ræður.
32. Nýtur veitir nöðru frónnjótur Sviðrix ljóma, milding heitir Magilón, mektargjarn á sóma.
33. Heitið mætt af frómum fékkfleygir pellsins græna, meyjan skíra mörgum þekk, Magelóna væna.
34. Af siðugri vil eg silki niftsegja ætlun mína, fegri enga dúka drift dagur á nam skína.“
35. Skýfir mælti skjóma þings,skrýddur orma jöðrum: „Yður þætti mér Hrundin hrings hæfa framar öðrum.
36. Hér fyrir yður held eg ráðhreysti fremja þekka, fríðri so þér fengjuð náð Friggjar Gefni ekka.“
37. Skjalda Týr við skjóma Þundskraf lét þanninn dvína. Þengils son frá þeirri stund þenkti á burtför sína.
38. Heimulega setti sérsig til ferðar reiða, þó vill frægur fleina grér föður sinn orðlofs beiða.
39. Listugur eitt sinn líta gatlundur Kraka sáða, í loftsal einum sjóli sat hjá svinnri pellu þráða.
40. Honum kom í hyggju grundhugarins forna iðja, og nú mundi óskastund orðlofs strax að biðja.
41. Fregn um lindi Friggjar versfrekt í hug sér lagði, gekk því hryggur hildir hers hratt til þeirra og sagði:
42. „Mér hefur, faðir, búið um brjóstfrá barndóms fyrsta aldri, það sem nú skal látið ljóst listugum fleina Baldri.
43. Hefur því margur hrósað glatt,að hrottann kynni eg brióta, vita þó ei hvort segja það satt“, sveigir talaði spjóta.
44. „Hérvist mín er haldin lægð,það heyri eg af margra rómi, en að reika er mér frægð og okkur báðum sómi.
45. Mjög hefur sóast mér í vilmikið af frænings grjóti, en eg sjálfur orka til einskis þar á móti.
46. Ljúfi herra, leyf mér þvíaf landi burt að ríða, helst býr mér það hyggju í að hitta kappa fríða.“
47. Eftir liðna litla stund,þá létti hann sinni ræðu, herrans ansar ljósa lund, lofðung svipti mæðu.
48. „Lærðu fyrst, minn ljúfi son,lyndið ungt að stilla, af því öngva veistu von vilja þinn að fylla.
49. Af er hlaupið æsku stig,ellin safnar kífi, engan soninn utan þig eigum við á lífi.
50. Gefi þá lukkan gleði skort,sem guð ei verða láti, herralaust er hauður vort, haldið rauna máti.“
51. Sjóli fyrir sínum niðsoddan vel út þýddi. Drottning sat hjá döglings hlið, döpur á þetta hlýddi.
52. Síðan ansaði svinn og skærseljan nöðru leira: „Elsku ljúfi arfi kær, orð mín skaltu heyra.
53. Þeim sem víðan veraldar hringvilja gjarnan kanna, fyrir vænan Fofnis vinna bing vináttu herramanna.
54. Þessa ekki þarftu með,Þundur Yggjar tjalda, nóga vini og nægða féð í náðum máttu halda.
55. Eigan vor fær enga nauð,ef þú vildir rækja, fjærri sé þér framandi auð með fári lífs að sækja.“
56. Þegar sem heyrði þessi svörþengils arfinn bráði, dapur í bragði darra bör dögling ansa náði:
57. „Með öllu móti er mér skyltyður hlýðni sýna, þó mun ekki þelið stillt um þessa burtför mína.
58. Eg skal hætta óskum fyr,ef það mögulegt væri, þolir illa þankinn kyr þegar eg sé mér færi.“
59. Þagna réð við þessi orðÞundur glæsis marar, þar með viktug veiga skorð vildi öngu svara.
60. Göfugur loksins greiddi ansgreifinn hefðar mildi, so sem hreytir handa fans heyra gjarnan vildi.
61. „Fyrst þú girnist frekt þar á,við föðurland þitt skilja, okkar skaltu orðlof fá eftir þínum vilja.
62. En ef verður auðið þéraðrar þjóðir finna, siðugur skaltu geira grér gæta orða minna.
63. Vondri heiðni vík þú fráog vélastiga taugum, hvað sem girnist hjartað á, haf þú það fyrir augum.
64. Fremdu gott en forðast háð,frómum að þér snúir, þeirra jafnan ræktu ráð, sem reynst hafa öðrum trúir.
65. Geymdu jafnan góðan frið,gæfð og hógværð sanna, sérdeilis þó sjá þig við selskap vondra manna.
66. Þú mátt velja í þessa ferð“,þengill nam so skýra, „skjóma, brynju, skjöld og sverð, skrúðann Handings dýra.“
67. Bjóst til ferðar bendir spjótsburt, en létti kífi, þá var hugur nadda njóts hjá neapólsku vífi.
68. Föður sinn kvaddi fleygir fals,fús í burt nam ríða, föður ráðum spillir spjalds spaklega náði hlýða.
69. Móðir hans, sem hermi eg frá,hýr í visku láði, af hreina gulli hringa þrjá honum gefa náði.
70. Síðan mengrund minntist viðmeður kærleiks æði, sætan bað fyrir sínum nið, so þau hjónin bæði.
71. Blíður skildi bendir hjörsog bríkin dýrra seima. Hér skal dverga frelsið fjörs farminn kvæða geyma. |
