Vísur Íslendinga | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Vísur Íslendinga

Fyrsta ljóðlína:Hvað er svo glatt sem góðra vina fundur
bls.64–65
Viðm.ártal:≈ 1825
Tímasetning:1835

Skýringar

Í skýringum við ljóðið í IV bindi Ritverka stendur:
„Samið árið 1835.
Eiginhandarrit er ekki til.
Frumprentun á litla örk með fyrirsögninni: „Vísur Íslendinga, sungnar í Hjartakers-húsum, 27da júní 1835. [Kaupmannahöfn] 1835. [Athugasemd: Sungið við heimför Halldórs Einarssonar sýslumanns og annarra landa].
Einnig prentað í: Ljóðmæli eptir Jónas Hallgrímsson. B. Pjetursson og K. Gíslason hafa sjeð um prentunina. Khöfn 1847.“
Vísur Íslendinga
1.
Hvað er svo glatt sem góðra vina fundur
þá gleðin skín á vonarhýrri brá?
eins og á vori laufi skrýðist lundur
lifnar og glæðist hugarkætin þá;
og meðan þrúgna gullnu tárin glóa
og guðaveigar lífga sálaryl,
þá er það víst, að bestu blómin gróa
í brjóstum sem að geta fundið til.

2.
Látum því, vinir, vínið andann hressa
og vonarstundu köllum þennan dag
og gesti vora biðjum guð að blessa
og best að snúa öllum þeirra hag.
Látum ei sorg né söknuð vínið blanda
þó senn í vinahópinn komi skörð
en óskum heilla’ og heiðurs hvörjum landa
sem heilsar aftur vorri fósturjörð.

3.
Já, heill og heiður! Halldór okkar góður!
þú hjartans bestu óskum kvaddur sért;
því þú ert vinur vorrar gömlu móður
og vilt ei sjá að henni neitt sé gert.
Gakktu með karlmannshug að ströngu starfi,
studdur við dug og lagasverðið bjart
og miðla þrátt af þinnar móður arfi
þeim sem að glata sínum bróðurpart.

4.
Og heill og heiður! hinir landar góðu!
sem hólmann gamla farið nú að sjá,
þar sem að vorar vöggur áður stóðu
og vinarorðið fyrst á tungu lá.
Hamingjan veiti voru fósturláði,
svo verði mörgum deyfðarvana breytt,
allan þann styrk af yðar beggja ráði
sem alúð, fjör og kraftar geta veitt.

5.
Það er svo tæpt að trúa heimsins glaumi
því táradaggir falla stundum skjótt
og vinir berast burt á tímans straumi
og blómin fölna’ á einni hélunótt –
því er oss best að forðast raup og reiði
og rjúfa hvörgi tryggð né vinarkoss;
en ef við sjáum sólskinsblett í heiði
að setjast allir þar og gleðja oss.

6.
Látum því, vinir! vínið andann hressa
og vonarstundu köllum þennan dag
og gesti vora biðjum guð að blessa
og best að snúa öllum þeirra hag –
því meðan þrúgna gullnu tárin glóa
og guðaveigar lífga sálaryl,
þá er það víst, að bestu blómin gróa
í brjóstum sem að geta fundið til.