Vor

Ljómar heimur loga-fagur,
lífið fossar, hlær og grær.
Nú er sól og sumardagur,
söngvar óma fjær og nær.
Vorsins englar vængjum blaka,
vakir lífsins heilög þrá.
Sumar-glaðir svanir kvaka
suður um heiðavötnin blá.

Hvílir yfir hæðum öllum
himnesk dýrð og guðaró.
Yfir jöklum, fram’ á fjöllum,
fellir blærinn þokuskóg.
Nú er gott að vaka, vaka,
vera til og eiga þrá.
Sumar-glaðir svanir kvaka
suður um heiðavötnin blá.

Drekk ég glaður fjallafriðinn,
fylli skálar sólskinsró.
Teigar ljós við lækjarniðinn
lítil rós í klettató.
Sé ég fagra sýn til baka,
sólareld og fjöllin blá.
Nú er gott að vaka, vaka
vera til og eiga þrá.