Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
EftirköstFyrsta ljóðlína:Kæri hnýsinn minn til mín
Höfundur:Stephan G. Stephansson
Heimild:Stephan G. Stephansson: Andvökur I. bindi (Þorkell Jóhannesson bjó til prentunar). Reykjavík 1953.. bls.223–228
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1901
Flokkur:Lífsspeki
Eftirköst
1. Kæri hnýsinn minn til mínmiðinn spurning benti: Hvort að bréfið það til þín þyrði sjá á prenti.
2. Ekki þarf í það að sjá!– þér ég aftur gegni. Ég er bóndi, allt mitt á undir sól og regni.
3. Þó að einhver þykkist mér,það er smátt að tapi. Veðuráttin aldrei fer eftir manna skapi.
4. Mér var heldur aldrei umað eiga nokkru sinni málsverð undir embættum eða lýðhyllinni.
5. Bóndamanni er bótin súvið brestum skrauts og náða: Fleðuskapinn heimahjú hann þarf síst að ráða.
6. Eins er hitt: Hvort ókvíðinneg sé við þá prentun, sem þó skorti skilyrðin, skólaganginn – menntun.
7. Örðug verður úrlausn hér,illa stend að vígi. – Hálfsannleikur oftast er óhrekjandi lygi.
8. Það er satt, að menntun mérmislögð víst er fengin. Ef við hámark hana ber, hún er næstum engin.
9. En ef þú ert aðgætinn– á þó minna beri – sérðu víðar, vinur minn, vondan brest í keri.
10. Hámenntaða virðum vérvora lærdómshróka, sem eru andleg ígulker ótal skólabóka.
11. – Þitt er menntað afl og öndeigirðu fram að bjóða: hvassan skilning, haga hönd, hjartað sanna og góða.
12. Frá því marki manninn þannég menntaðastan dæmdi, flest og best sem var og vann, það vönduðum manni sæmdi.
13. En í skólum út um lönder sú menntun boðin: Fátt er skeytt um hjarta og hönd, hausinn út er troðinn.
14. Jafnvel þessi stefna sterkstundum heppnast illa. Það kvað undur örðugt verk ýmsra koll að fylla. 15, Hún er í molum menntun enn – um mína ei ég senni. Hitt er fjandi, að færir menn flaska líka á henni.
16. Ég gat hrifsað henni afhratið, sem hún vék mér, meðan lúinn makrátt svaf, meðan kátur lék sér.
17. Hér er ei gert hvor gildir meir– góð eru bæði skæðin. Um það las ég líkt og þeir, lærði sömu „fræðin“.
18. Hindra mig ei þarf frá þvíþar um rétt að segja þó viti ei stofninn „Eos“ í né „amo“ kunni að beygja.
19. Eins fannst þér það illa misstút úr þulu minni að hafa ei með ljóðskálds list lætt inn „skoðaninni“. –
20. Eins og helstu hirðskáld þín,hátturinn sé svo prúður. – Ég er ekki, elskan mín, andlegra sálma trúður.
21. Listin sumra lýti berfrá lítilmennsku og fleira – í verki þess, sem óheill er, oft er nokkur feyra.
22. Svo var þarna ennþá eittá sem varst að steyta: Það sé ætíð ofur leitt öllu svona að neita.
23. Sástu ei, kæri, hvernig ferhverri sannleiks leitun? Meira en helftin allténd er á ósannindum neitun.
24. Þegar grey um geð sitt þvertgrunuðu fylgi heita þá er aldrei einskis vert upphátt voga að neita.
25. – Seinast vóru sorgarmörksár á þínu spjalli: Allt sé lífið eyðimörk ef að goðin falli.
26. Í ekkert háleitt höggvum skarðhugmynd forn þó rými. Hrundi sól þá hún ei varð höfuðið á Mími?
27. Þó að heimur hnigi aðhinu, sem ég skrifa, við myndum halda við fyrir það að verða menn og lifa.
28. Þetta gott og gilt ég tel– guðfræðin er búin: Hagnaðslaus að vilja vel verður hreinust trúin.
29. Ef þig fýsir fólksins aðfarsæld nokkuð hlynna leggðu hiklaust hönd á það – heitust bæn er vinna.
30. – Þér er svarað, þú hefur spurt.Það er nóg að sinni. Sé það, kæri, kalt og þurrt, kveiktu í pípu þinni.
31. Fimmtugir ei erum enn.Oss er nægur tími sem frægstu landsins listamenn að liggja á bæn í rími.
32. Sá er flestu lítið lið,sem lifir til að hika. Mér er yndi að ýta við öllu og sjá það kvika.
33. Njóttu góðs. – Um gráð og löndgoð og menn þér eiri, bróðir. Þér í bráða hönd bögur legg ei fleiri. 1901 |
