Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
HeimkomaFyrsta ljóðlína:Stígur myrkur á grund, hnígur miðsvetrarsól
Höfundur:Kristján Jónsson Fjallaskáld
bls.125–126
Viðm.ártal:≈ 1875
Tímasetning:1863
1. Stígur myrkur á grund, hnígur miðsvetrarsól,grimmleg myrkrún á fönnunum hlær, og í dynjandi hríð kveður draugaleg ljóð rómi dimmum hinn ískaldi blær.
2. Yfir eyðilegt hjarn, þar sem engin vex rós,gengur einmana halur um kvöld. Langt er heimkynni að, því að heiðin er löng, dynur hríðin svo bitur og köld.
3. Ekkert vísar á leið, engin varða er nær,allt er voðalegt ferðlúnum svein. Myrkri fyrir og hríð eigi faðmsbreidd hann sér og hjá frostinu vægð er ei nein.
4. En hann glottir við tönn og um gaddfrosið láðaugum gætnum hann lítur með ró, breytir stefnunni lítt, hefur storminn á hlið, veður sterklega helkaldan snjó.
5. Heima lágum í bæ sitja ljóstýru viðfaðir ljúfur og móðirin blíð, vænta sonarins heim; en um svellfreðið þak dynur salar hin grimmúðga hríð.
6. Móðir hnipin við rokk situr hugdöpur mjög,augum hvarflar að glugganum þrátt, segir: „Veðrið er hart, svo að varla má neinn rata veginn um koldimma nátt.“
7. Svarar faðirinn stillt: „Það er fjúksamt og kalt,en þó fært þeim sem karlmenni er. Þegar ungur ég var, hef ég annað eins reynt, þá í óveðrum skemmti ég mér.“
8. Ungur svanni þeim hjá fagur situr og hreinn,þungt og sorglega varpar hún önd, veit, að nú er hann einn úti’ í nákaldri hríð. – Stýrir nálinni skjálfandi hönd.
9. Fast er stigið á grund, hurð er sterklega knúð.Komin stríðinu hetjan er frá, hefur sigraða þraut; kætast sorgþjökuð brjóst, ljómar sólfögur gleðin á brá.
10. Gleðjast ellimóð hjón, faðma ástríkan son,vermir unnustan frostkalda mund. Aldrei siklingur neinn hefur sinni í höll lifað sælli né fegurri stund. |
