Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ÁsareiðinFyrsta ljóðlína:Jóreyk sé eg víða vega
Höfundur:Grímur Thomsen
bls.113–116
Viðm.ártal:≈ 1875
I 1. Jóreyk sé eg víða vegavelta fram um himinskaut, norðurljósa skærast skraut. Óðinn ríður ákaflega endilanga vetrarbraut.
2. Sópar himinn síðum feldiSigfaðir með reiddan geir, hrafnar elta og úlfar tveir, vígabrandar vígja eldi veginn þann, sem fara þeir.
3. Sleipnir tungla treður krapa,teygir hann sig af meginþrótt, fætur ber hann átta ótt, stjörnur undan hófum hrapa hart og títt um kalda nótt.
4. Hlórriði mun eftir akaí Ásamóði bratta leið, hamrammt grípa hafrar skeið, undir taka björg og braka er bokkar skaka ísarnreið.
5. Freyja því næst ekur ettireins og fuglinn létt og snart, snertir bláa vegu vart, mjallahvítir mása kettir, mala síst en blása hart.
6. Af lokkum Freyju og ljósum hvarmileggur bjarma á himininn, gullnum roða af rjóðri kinn; hefur hún í hvítum armi haglega gerða rokkinn sinn.
7. Ásynjur og Æsir síðarásamt herða snarpa ferð, fremstan þeirra Frey þú sérð, allir ríða utan Víðar, öflug hans er skóagerð.,
8. Enginn dyninn hófa heyrirhart þó knúin goða dýr yfir kristalls bruni brýr, Heimdallur með horni keyrir, höndina einu brúkar Týr.
9. Valkyrjum á ferðaflaumifylgja snúðugt Einherjar, jór blæs móðugt margur þar, Hölkvir ásamt Gota og Glaumi og Grani stærstur Sigurðar.
10. Hildur ríður hinst og Þrúður,hópinn prýðir mannval best, Starkaður þar stikar mest, Hákon jarl og Hörgabrúður heiðna reka norðan lest.
11. Öllum fjarri förunautumfara einar systur þrjár, svipmiklar með silfurhár, á himin varpa hálsaskautum,* hrökkva af augum frosin tár.
12. Jóreykur um vegu víðaveltur fram á himinskaut, leiftrar göfugt geisla skraut. Einherjar og Æsir ríða endilanga vetrarbraut. Il 13. Er þau sáu siðinn nýjasetjast að í fornri vist, viku goðin burtu byrst; eigi Surt né Úlf þau flýja, en – þau flýja Hvítakrist.
14. Í átthagana enn þau leitaer á vetrum lækkar sól, norðankólgur nísta pól, en stjörnur hvolfið skærar skreyta, skunda þau upp á himinból.
15. Koma þau upp við Elivoga,er þeim leiðin forna kunn, svöl þar glymur yfir unn, en er himinn hallar boga halda þau oní Mímisbrunn.
16. Ein þar goða situr systir,sem að aldrei heiman gekk, alda starfið frægst hún fékk; um aldur og ævi rún hún ristir reikningsglögg á Sökkvabekk.
17. Við engar er hún aldir bundin,ei við siðaskipti nein, Saga er ávallt söm og ein; heims þótt komi hinsta stundin heldur hún áfram sinni grein.
18. Þó að fornu björgin brotni,bili himinn og þorni upp mar, allar sortni sólirnar, aldrei deyr þótt allt um þrotni endurminning þess sem var. |
