Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
KrókárgerðiFyrsta ljóðlína:Auðna og þróttur oft má sjá
Höfundur:Ólína Jónasdóttir*
bls.147–151
Viðm.ártal:≈ 1925
1. Auðna og þróttur oft má sjáeru fljótt á þrotum. Gakktu hljótt um garða hjá gömlum tóftarbrotum.
2. Rústin geymir gömul spor,gengnar heimaslóðir, áhrif streyma enn til vor, andar á sveimi hljóðir.
3. Lagst í eyði löngu erlitla heiðarkotið. Fyrr á leiðum hafa hér hugir þreyð og notið.
4. Orpið sandi í eyðiróeru handaverkin, ófrjótt land, en eftir þó ennþá standa merkin.
5. Orðin smá er þessi þústþar á lágum bala. Töðustrá við stekkjarrúst og steinar gráir tala.
6. Inni í þröngu klettakróKróká söng í næði, leiddust öngum, er hér bjó, öll þau löngu kvæði.
7. Myndir hreinar hjúpast frið,hugans leynum orna. Hér var einatt hinkrað við hestasteininn forna.
8. Víns hér draup oft drjúgum tár,djarft í kaup var slegið. Oft af raupað röskum klár, rennt úr staupi og hlegið.
9. Fjörið glæðast þótti þáþar um hæðadrögin. Dals í næði hrein og há hljómuðu kvæðalögin.
10. Lundin yngist, lóan hérljóðin syngur hverjum, allt í kringum kumblið er krökkt af lyngi og berjum.
11. Hér í skjóli hýr á bráhlýju fjólan nýtur, Kvíahólinn ofan á ennþá sólin lítur.
12. Treyst var lengi á moldarmátt,mátti engu hagga, hugðu drengir hollan þrátt heimafenginn bagga.
13. Hér var þrátt með þreki og raunþreytt við máttarvöldin, fjalls í átt við urð og hraun einatt smátt um gjöldin.
14. Dimmum slóðum dalsins á,dagar hljóðir runnu, en sögu og ljóða lestri frá ljósar glóðir brunnu.
15. Háð var stríð við hretin köld,hugarkvíða magnað, eftir hríð og vetrarvöld vori blíðu fagnað.
16. Vakti gróður, vöxt og þrávorið góða, bjarta, milt sem óður ástar frá ungu móðurhjarta.
17. Kraftur ól á kynngi þors– kærust sólin bjargar – hér í skjóli vörmu vors vonir fólust margar.
18. Gafst hér ró, sem innst í öndunun nóga leiddi, heim í gróin heiðalönd hugann dró og seiddi.
19. Fólkið þreytta flúið erfjalls úr skreytta salnum, minjum eytt að mestu hér, margt er breytt í dalnum.
20. Fornhelg kenning, farsæl þrátt,fallin senn að grunni, skákar enn á ýmsan hátt ungu menningunni. |
