Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Annað sinn drottinn eftir þaðFyrsta ljóðlína:Annað sinn drottinn eftir það
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.1–6
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Sálmar
Skýringar
Tón: Náttúrann öll og eðli manns etc.
1. Annað sinn drottinn eftir þaðaftur við Jónam sagði: „Í Nínive, þann stóra stað, strax skaltu fara að bragði, orsending ber, sem býð eg þér borgarmönnum þar inni.“ Hann ferðast þá sem fljótast má, festir það boð í minni.
2. Þriggja dagferða staður stórstendur að Nínive væri; eina dagleið so áfram fór alvarlega sem bæri; kallaði hratt, eg segi það satt, so vill drottinn til haga: Borg yðar há umturnast á innan fjöritíu daga.
3. Bráðliga trúðu borgarmennboðskap drottins þá fengu; ungir og gamlir allir senn íklæddir sekkjum gengu. Kóngurinn þá, er soddan sá, sinn búning af sér lagði, í ösku sat og grátið gat, gaf skikkun þessa og sagði:
4. Ei skulu menn eða mállaus dýrmatar né fóðurs leita, allt hvað hér innan borgar býr biðji með iðran heita. Afleggjum brátt á allan hátt illsku og synd margfalda. Má ske drottinn minnist vor enn so megum lífi halda.
5. En sem Guð drottinn alla sáyfirbót Nínivemanna miskunnar hrærðist herrann þá, hann elskar trúna sanna. Angra sig lét það áður hét illsku þeirra að hefna; þeim veitti grið, gaf líkn og frið gæskunnar sinnar vegna.
6. Jónas fékk séð sú fordjörfun,sem fyrirspáð hann hafði, yfir þá koma ekki mun; ógæfan lengi tafði. Honum það mest misþóknaðest; mælti með hryggvu bragði: „Ég vissi það þar kemur að sem þankinn mér áður sagði.
7. Þitt sinni, drottinn, þekkti bert,því vildi eg undan flýja; mönnunum jafnan mildur ert sem mót þér syndir drýgja. Iðrist þeir nú þá þyrmir þú þótt látir hefnd til segja, spádómsorð það *fyrst fann ei stað fýsir mig nú að deyja.“
8. Andsvar af drottni aftur fékkað sinnar reiði gætti, strax síðan burt úr staðnum gekk sturlaður með þeim hætti. Hreysiskorn þar því hitinn var yfir höfði sér hann byggði og vildi fá með sanni að sjá hvað sinn spádómur dygði.
9. Drottinn lét spretta ljósan lund,langt sínar greinir breiddi; sá rann þar upp á samri stund sætt blómstur þó fram leiddi. Við *þetta gras gladdist Jónas, geðfróa sér það taldi. Þá sólin hrein sárheitt að skein sig í þess skugga faldi.
10. Guð drottinn lét þá lundinn þannlítinn orm stinga kunna; upp visnaði með öllu hann, ofan féll strax til grunna. Austanvind greitt, sólskin sárheitt, senda réð herrann mildi. Jónas þreyttest og þjáðist mest, þá sagðist deyja vildi.
11. „Þykist þú, Jónas, reiðast rétt?“ræddi Guð með þeim hætti. „Þennan lund hafðir þú ei sett, þín hönd hann ekki bætti. Á einni nótt sá upprann skjótt, aðra so snart visnaði. Mjög soddan hér úr máta þér mislíkaði sá skaði.
12. Skylda eg ekki öllu meiraf venda bræði minni? tólf sin‹n›um tíu þúsund þeir þar eru í staðnum inni sem engin skil skynjuðu til að skipta um vinstri og hægri. Nú sjá þú hér næsta mér er náðin en reiðin þægri.“
13. *Vísa mér, faðir, veg þinn á,vík minni ferð til greiða, óvinum mínu[m] frels mig frá; fullvel kanntu þeim eyða. Von mín er sú, bón traust og trú að tjáir mér góðvild sanna. Innleið þú mig um lífsins [sti]g á land [li]fandi manna. AthugagreinarLesbrigði: 7.7 fyrst] < Lbs 496 8vo; ÍB 105 4to; Vísnabókin 1748; Hallgrímskver 1765, 1770 og 1773; JS 237b 8vo. þvi JS 208 8vo, Lbs 1724 8vo. ei] i JS 237b 8vo. 9.5 þetta] < þettað (Hallgrímur sjálfur hefur aldrei orðmyndina ‘þettað’ í eiginhandarriti sínu að Passíusálmunum heldur ‘þetta’ og er þeirri mynd haldið hér). þettað JS 208 8vo. KE. 13.1–2 Vísa – greiða] Lbs 1724 8vo. Þessar línur hafa skorist af í JS 208 8vo, en 13. erindi sálmsins er aðeins að finna í þessum tveim handritum. (Hallgrímur Pétursson: Ljóðmæli 3, bls. 1–6. Í útgáfunni er sálmurinn prentaður eftir JS 208 8vo, bls. 199–203, og byggt á þeirri útgáfu hér). |
