Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
DraugurinnFyrsta ljóðlína:Sagt er mér að seggur einn
Höfundur:Gellert, Christian Fürchtegott
Þýðandi:Jón Þorláksson
bls.302–306
Viðm.ártal:≈ 1825
Tímasetning:Prentað 1820 í Klausturpóstinu
Skýringar
„Snúið úr Gellerts kvæðum (Das Gespenst í Fabeln und Erzählungen 1765, I, bls. 19). Útlegging séra Hannesar Arnórssonar á þessu kvæði er prentuð í Kl. pósti 1820, bls. 110–112. Eptir þrem handritum.“
1. Sagt er mér að seggur einnsínum byggi í ranni. Andi nokkur, ekki hreinn, á hann bar lengi þar neyð og kvöl um næturnar, náðir tók frá manni.
2. Vondri til að verjast feiknvildi bóndinn læra særingar og töfrateikn, til var reynt, fór þó leynt. Varð ei draugnum við það meint, vill hann manninn æra.
3. Engar þulur orka par,ekki hræddist vofa rúnir eða ristingar, reifum í hvítum því hverja kemur nótt á ný nær sem hinn vill sofa.
4. Undi bóndinn illa viðeinn um nótt að vaka, bað því kominn bragarsmið að bíða þar sem hann var og skáldmæli til skemmtunar skrítin upp að taka.
5. Halur gól, en hlustar tilhinn sem kvelst af álfum. Það var sárkalt sorgarspil sem hann las. Þetta fjas, þó að bónda þætti mas, þóknaðist honum sjálfum.
6. Birtist, eins og venja var,vofan húsbúanda, seggur þótt ei sæi par, sem las óð, þar hún stóð, sín hann þulin lætur ljóð; leiðast tók það fjanda.
7. Frásögunnar fyrsta þáttfraus hann við að heyra, fyrr en annar byrjast brátt burtu hvarf; ekki þarf hann sitt magra stefjastarf að stauta fyrir hann meira.
8. Bónda varð í brjósti rótt,batavon hann gladdi. Aftur lætur aðra nótt óðarsmið þylja grið. Strókur kom en stóð ei við, strauk og engan kvaddi.
9. Bóndi kvað við sjálfan sig:„Svo fer langtum betur, skjótt burt fæla skulu þig, skelfir minn! ljóðmælin, höfuðfjanda þennan þinn þú fyrst heyrt ei getur.“
10. Einn var bóndinn eftir það,á féll þriðja gríma. Tólf þá stundaklukkan kvað kemur inn draugurinn. „Jóhann! Jóhann!“ hrópar hinn, „hraðaðu þér í tíma!
11. Skjótur vert, og skáldsins tilskilaðu kveðju minni, sitt eg bið hann sorgarspil senda mér, þetta kver litla stund svo lesist hér líkt og fyrra sinni!“
12. Draugnum þetta skelk að skaut,skjótt hann sveini bendir hann ei skuli bruna braut, brátt á ný hverfur ský. Andi hvítur upp frá því aldrei þangað vendir. > * * *
13. Undra tilburð hermdan hérhver sem lesa náir, leidd þar útaf láti sér lærdóms rök eigi slök: Engin finnast ljóð svo lök að lið ei neitt af fáir.
14. Hafi vofur andstyggð áilla sömdum kvæðum oss það huggun auka má, en þótt vér flakka hér drauga sæum heilan her hræðslulausir stæðum.
15. Skjótt vér mættum skörum þeim,skjómar þó ei biti, sópa burt ef sæktu oss heim síð um nátt, ekki brátt verða mundi vopnafátt því vísur aldrei þryti. |
