Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Brávallarímur 4Brávallarímur – fjórða rímaBálkur:Brávallarímur
Fyrsta ljóðlína:Ássins blæði unda flæði
Höfundur:Árni Böðvarsson
bls.26–34
Viðm.ártal:≈ 1750
Tímasetning:1760
Flokkur:Rímur
1. Ássins blæði unda flæði,öngvar hindri myndir; ljóða dansar verði án vansa, vermist lyndis strindi.
2. Býður finna bragi og innaBaldur Óma ljóma, vil því kvæða verði ræða víst til sóma blóma.
3. Minn hrynjanda mun eg vandamerkjum orða storða, vil ei spara verbáls hara vistir Norðra forða.
4. Bragi nýja finna fríafögnuð tekur vekja, heimskan styggða hugar byggða héðan rekist seka.
5. Nægðar auður heims um hauðurhittist víða blíður, perlur dýrar móins mýrar, margur fríður lýður.
6. Vóru í Róma burir blóma,birta kvæða fræði, skáldin frömu sóma sömu, sannar ræðan bæði.
7. Í því standi Ísalandiðaf sér gefið hefur skáldin þýðum þægust lýðum, þar við sefinn tefur.
8. Þeim að sönnu síður mönnumsit við kvæða ónæði, kraftar flestir, máttkir, mestir minnið gæða fræði.
9. Sagan kallar satt frá spjallaSigar Óðins glóða. Á dags morgni Atríðs hornið eitt skal fróðum bjóða. ***
10. Görðum réði og góins beðiGunnur ósa ljósa, hét Ráðbarður ræsir harður, rekka hrós nam kjósa.
11. Auði fagnar eflir bragnaog henni býður þýður flest ágæti og yfirlæti álma Víðir fríður.
12. Þiggja náði það á láðiþrömin sunnu unnar, hennar líka heiður slíkan hrepptu brunnelds Gunnar.
13. Eftir þetta allir fréttaÍvar dauðra hauður mága tekur fjárins frekur, féll þeim rauður auður.
14. Biður drafnar blossa hafnarbuðlung jarðar Garða, þótti ei saka þessu taka, þrautir skarða harðar.
15. Með Haralds ráði hún á láðihilmir spenna nennir, aðstoð vildi sköfnungs Skildi skikka, er þennan kennir.
16. Ívar reiddist, elsku sneyddist,Auði rósu drósa, sig forakta sagði þakta sikling ljósi ósa.
17. Liði safnar, hógværð hafnar,hefur skeiðir breiðar, með sér kaskur klóta askur kempur neyðir reiðar.
18. Hét um breiðar öllu eyðaöðling jarðir Garða, fylkir leiða fjöri sneyða, flísa barða harða.
19. Tér um þarfan dögling djarfan,drós er átti játta: „Hann skal brenna og kvala kenna, kemur fátt til sátta.“
20. Segl upp vinda á Lygru linda,lægir byrstur hristist, stöngin sveigist, bússan beygist, breka systur kyssti.
21. Rak nú vindur ragna hindur,refla vandur þandi, að Kirjáls botnum gæfist gotnum ganga á land með brandi..
22. Þar við díki Ráðbarðs ríkirunnar skjalda halda, tóku náðir þegnar þjáðir, þagnaði kalda alda.
23. Ivar reynist, aldinn greinist,öðling hvílan skýlir orrustu slyngum í lyftingu upp á síla býli.
24. Báls nam dreyma Hár álheimaheldur þrekinn dreka, austan vígur ákaft flýgur yfir um frekan breka.
25. Sá bar farfa Fenju starfa,fór so bríma skíma um uppheims stræti, að því gætir í draums grímu svíma.
26. Birti víða, bráins hlíðabeðjan ljómar Óma, fuglar allir fylgdu snjallir, fögrum rómast blóma.
27. Annan máta miðjungs hlátrameiðir hér alls beri ský upp dregur dyggða tregur djúpum sér af veri.
28. Elris fylgdi ofur trylldiáls um grundu hundur, eldingarnar óðum hjarna allt sem mundi í sundur.
29. Hlýrnir skelfur, uppheims elfuryfir hristast byrstar, ægirs titra, um eg rita, allir rista kvistar.
30. Drekinn bagast, burtu jagast,búinn fjanda grandi, ógnir mestar fæla flesta, fengu standa af landi.
31. Hverfa náði hann af láðihér með allir snjallir fuglar þeir sem flugu ei meir fram að kalla á hjalli.
32. Komu brestir býsna mestir,brands hin fína dýna gjörði skjálfa, æðrast álfar, af því blína og hrína.
33. Skipin síðan svefna óblíðansikling nennir kenna, urðu að hvölum, brims á bölum burtu senn þeir renna.
34. Glaumsins saknar, gjörði vaknaGaldur handar sanda, illúðlegur, auðnutregur eftir fjanda vanda.
35. Á lét kalla hirðir hjallaHörð án sóma róma, hans var fóstri þakinn þjósti Þundur óma ljóma.
36. Sagðist maður mjög gamlaður,mál ei kynni að sinni drauma ráða fylkirs fjáða, fleygir linna innis.
37. Bryggju nærri á bjargi ei fjærribör nam randa standa, í lyftingu lofðung slyngur lá rausandi að vanda.
38. Langskör spretti gylfi glettinngrimmdar sleginn þreyir: „Kom þú, Hörður, kvernbíts Njörður knár, á fley“, hann segir.
39. „Drauminn ráða tak þú tjáða,Tveggi ála bála“. „Hér skal standa“, hins nam vanda hjalið mála skála.
40. „Þú munt sjálfur, ægirs álfuraura fjáður, ráða drauminn kunna á essi unnar ei til dáða náða.
41. Skiptist ríki, skjót helsýkiskal þig neyða og deyða, mestur hugðist, hefur það brugðist, um holt og leiðir reyða“.
42. „Kom þú, Hörður, hingað“, vörðurhallar tér á veri, „illspár síðan segðu tíðar, soddan ber þú gerir.“
43. „Hér skal þreyja og héðan segja“,Hörður tjáði á láði. Aftur svara ei nam spara öðling ráða bráði:
44. „Hvör með Ásum Hárs að krásumHálfdan kallast snjalli?“ „Er sem Baldur“, ansar taldur, „Óska hallar spjalli.“
45. „Kom þú Hörður, nadda Njörður,nær“, kvað auðar Hauður. Hirðir branda: „Hér skal standa“, hjalaði nauða rauður.
46. „Hvör að sönnu í Sigtýrs rönnumsegist ramur framur Helgi mætur hvassi, ágætur hjörvi gramur tamur?“
47. „Sá mun snjallur sem Heimdallur“,svaraði fleina reynir, „þengill bestur þér skal verstur það sem meina greini“.
48. „Hvör er eg sjálfur“, ýrs kvað álfur,„Ásum meður téður?“ Hörður svarar sínum hara, syrpu veður ógleður:
49. „Megnis versti minnis festi.Miðgarðs þrekinn breki þú ert talinn þar útvalinn þrauta frekinn seki.“
50. „Ef mig“, framur ansar gramur,„innir feigan deiga, mér samferða muntu verða, meiðir veiga eiga.
51. Kenni eg brúðna þursinn þrúðna,þig, sem skerðir gerðar, með því formi að Miðgarðsormi máttu ferðir herða
52. Valbust reynum, veifum fleinum.“Vann so fara harinn, býsna rjóður bræði óður, bláan þar í marinn.
53. Hörður eftir honum keppti,heil þar bryggjan liggur, hrotta laginn hljóp í sæinn hjálma styggur Yggur.
54. Hvörugur síðan heimsins tíðahefur um aldur Baldur orðið séður sverða téður, svalg þá kaldur gjaldur.
55. Að nauðafölum Níðhöggs sölumnjótar halda skjalda, ódauðlegum öndum tregum ormar kaldast gjalda.
56. Á brennandi breka landibýsna hungur þunga liðu þorsta kvíða kosta, kvaldist tungu bunga.
57. Einn Tantalus heitir halur,heift þá reynir meina. Minn útfalur mála alur mun so greinum leyna.
58. Fljótur endir ljótur lendirljæðist næði græðir, njótur sendir klóta kenndi kvæða ræðu fræði. Athugagreinar
(Brávallarímur eftir Árna Böðvarsson. Rit Rímnafélagsins VIII. Björn K. Þórólfsson bjó til prentunar. Reykjavík 1965, bls. 26–34)
|
