Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Brávallarímur 8Brávallarímur – áttunda rímaBálkur:Brávallarímur
Fyrsta ljóðlína:Baldurs ker fyrir vopna ver
Höfundur:Árni Böðvarsson
bls.59–67
Viðm.ártal:≈ 1750
Tímasetning:1760
Flokkur:Rímur
1. Baldurs ker fyrir vopna verveit eg ber á renna, vísna geri valvan mér visku hér að kenna.
2. Braga tal úr sagnar salsíðan hjalað verði, mannaval so hrósi hal, hyggju kala skerði.
3. Ugga má mín óðarskráálfa bráins leira hallast nái hrósi frá, hér að gáir eyra.
4. Kveða samt mér kallast tamt,kerin skammta óma og tala framt við Gauta gramt gargans jamta blóma.
5. Hvörsu fer og hvað sem erí heimi ber afplána, líki hér mitt ljóðakver lundi hvera mána.
6. Býður hann eg sé með sannsóns í ranni vakinn, þeim eg ann so kveða kann, kvíðabann ei saki.
7. Mælskan rýr í minni býr,mærðar snýr so lykla, óður nýr skal yður skýr, oddhend dýr þrístikla.
8. Grímnirs lunda gefur mundglósum stunda sagna, brag áttunda býð um stund brjóti sunda vagna.
9. Fáið hrós og horna ósHerjans drósa löngum, glampa sjós með gæfurós Gangis ljósa slöngvu.
10. Meðan gái mærðir tjá,mansöngs skrá þá felli, kvíða frá so kasta má, kem eg á Brávelli. ***
11. Hristist Móða amman óðút af hljóðum seggja, stikla góða þeytti þjóð, Þundar glóð við leggja.
12. Fylkingar um fenris marfylltu arann víga, saman bar með Bifurs skar býsnum þar að síga.
13. Skothríð hörð um Hristar jörðhrotta Njörðum þótti, skúfa gjörði skjalda börð, skeytin spörðu ei dróttir.
14. Fagra hvelið álma elundrum fela náði, vígs um mela, sannleik sel, suma heljan þáði.
15. Ubbi var til orku snar,öðlings Haralds kappi, fram óð þar og eldinn bar Auðunar með happi.
16. Mætti þeim so miklum beimmeiðir geima taldur Hlés með eim við Hísings reim hirðir seims Rögnvaldur.
17. Sóttust að í sögðum staðsára naða börvar, hvessings blað á hjálmum kvað, hlífar skaða dörvar.
18. Aldrei leit um ævi teitálfa geitis róma slíka sveit á rimmu reit rauðum beita skjóma.
19. Stórum mása stíms við rás,stundu básar álfa, líka blása, Löndungs dás létu hásir skjálfa.
20. Hjörinn söng við harða spöng,hristist röngin Ullar, róman þröng var rekka löng reiði ströngu fulla.
21. Einvígs frí með geystum gnýgjörði Svía hjaldur, lauk so því að lenti í Löndungs bý Rögnvaldur.
22. Ubbi sár við sverða fársóknar þrár nú stendur, vigur blár þeim beit í ár benja tári kenndur.
23. Tryggva frá eg tést í skrátyrfing bláum deyddi. Aðils þá hann arfar sjá, unda ljáinn reiddi.
24. Báðir senn þeir miklu mennmættu spennir hrotta, höggin tvenn gaf hetjum enn Hnikar sennu glotta.
25. Þá með sann hinn mikli mannmækir spannar harða, báða hann, því frægðir fann, fella vann til jarðar.
26. Úlfur hló en æða sjóýta sló á foldu, Ubbi hjó so Yngvi dó, eggin smó í moldu.
27. Geyst fram reið á gjarða meiðGunnur heiðar orma, herinn beið so harðan deyð Hárs við neyðar storma.
28. Allur þar so eyddur varoddum barinn rani fylkingar um fetvígs mar, fælu hjarnar grani.
29. Hringur veit að hnígur sveit,heiftin beit á ræsir, Starkað leit um rómu reit rimmu geitir æsir.
30. Sikling tér: „Það sýnist mér“,sárs við lerað varga, „flýttu þér nú, vigra ver, vorum her að bjarga.“
31. Ilsku hamur æsist fram,auðnu stamur hafli, skálmum tamur gegndi gram, geysi ramur að afli.
32. „Bilar hjarta hvörgi arthildar skartið farfa, odda svart er elið hart, eg hefi margt að starfa.
33. Skal eg þó um Mistar mómönnum ró frá leiða, Ubba þó að æsist kló eggjaða gróu reiða.“
34. Enginn má við odda þráYggjar bráins valla, reynast á sem ræði eg frá, Rögnvald þá lét falla.
35. Mesti var þó maður þarmeð Týrs vararfeldi; enginn hari af honum bar á blóðs marar veldi.
36. Síðan óð með unda glóðað Ubba rjóðum þrauta, horfði þjóð, þeir höggva af móð, hristist fljóðið Gauta.
37. Lengi þá sem lýsir skrálaufa bláa reyna, Starkaðs fáa mengið má maka sjá né greina.
38. Ubba sár við odda fárallur grár nam veita, æða tár frá undu gár ofan á smára reita.
39. Baldur þreks gaf brynju hlekksbranda hreggs Starkaði undir sex, því benja bekks bára vex og skaði.
40. Aldrei fann um ævi þannillra manna nóti sem eins vann, eg segja kann, særa hann með klóti.
41. Fylking hlýtur riðlast, rítrauðir bíta geirar, elfan flýtur æða nýt, einvíg slítur þeira.
42. Ubba get við odda hret,orku metur happa, einn þann lét, sem Agnar hét, í hels fletið kappa.
43. Vals um lautir breiða brautbranda Gautur ruddi, sigur hlaut og sæmda naut, sóma skraut hann studdi.
44. Fóru að parast finnsleifar,fékk ei sparað jaxla, mundir bar so blóðugar burðasnar til axla.
45. Aldrei hætti hreyfa ósættheldur bætti vel um, fleins í slætti, finn eg rætt, fyrr en mætti Þelum.
46. Sögðu þeir nær fífu Freyrfór með geir ótrauða: „Verðum meiri en veikur reyr vígs um eyri rauða.
47. Í voðum Týrs ef voga fýrsverður *skyrsi runni, Gautum ýrs til gæfu hlýrs gengur sýrs á unni.
48. Frægð er mest og færi bestfleina lestir blaka, leyfi tést af firum flest fífur gest ef saka.
49. Látum sjá við sverða þráséum smáir valla.“ Haddur þá og Hróaldur tá hlífum gráir spjalla.
50. Skutu af ýr og tjörgu Týrtylftum skýrir örva, tvennum býr í benjum vír, blóð á mýri hörfar.
51. Bíldur hjarta bitu part,brjóstið hart þær kvelja, fjörsins art so felldi skart, að fölvum snart kom helja.
52. Áður hann, sá mesti mann,marga vann að leiða í helju rann með hjör bláan, hvörja fann réð meiða.
53. Hans við bana hryggðar stjanHerjans svanir vakna, röðuls Grana, rétt til man, reynirs Danir sakna.
54. Véborg þá með vigur bláað virðum náir stefna, sörva Gná með sára ljá Svíum á vill hefna.
55. Sóta get við hrotta hret,hann um letra verður, þennan lét í feigðar flet frænings setra Gerður.
56. Mæta vann þá sól með sannsvofnirs ranna hraður mannfýlan, sem ódyggð ann. Espast hann Starkaður.
57. Reiddi hjör, en varðist Vörveiga og fjöri hlífði, særa gjörir aulann ör og með kjörum skýfði.
58. Kjálkann sneið af kvernbíts meið,komst í neyð, en haka skarst um leið so skeinan breið skálkinn reiða sakar.
59. Höku strái í hljóða gjáhrotta brá so verinn, kjálkinn má ei falla frá, fór hann þá um herinn.
60. Bjartan spennir *bæsingennbjörgólfs sennu frosti, drepa nennir danska menn, dólga grennir kosti.
61. Óðins ker til óðar méróðum gerði búa, hróðrar kveri hróður er, hróð eg ferju Núa. Athugagreinar
47.2 ;skyrsi; merkir hér ;skyssa;. Árni tekur orðið ;skyrsi; úr Gull-Þóris sögu.
60.1 bæsingenn] (ef til vill) bæsing enn. |
