SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Brávallarímur 6Brávallarímur – sjötta rímaBálkur:Brávallarímur
Fyrsta ljóðlína:Sigtýrs ranna kerin kann
Höfundur:Árni Böðvarsson
bls.44–51
Viðm.ártal:≈ 1750
Tímasetning:1760
Flokkur:Rímur
Skýringar
Síðasta vísan er undir dýrari hættinum.
1. Sigtýrs ranna kerin kannklóta njóti færa, þrýtur bann þeim yndið ann, oft mig fann so kætti hann.
2. Fagurt kvað á fögrum staðflóðið óðum kera, fagurt hvað mér flóði að fagurt bað mig yrkja það.
3. Mærðar skrá þó minnist ámæta kætidaga, alltíð þá kann ekki fá, Óðreyrs lá því seinka má.
4. Stikluþátt eg byrja brátt,bragar lag hið nýja, sorga eg fátt um sinnu gátt, syngur dátt mitt hjartað kátt.
5. Kætist geð ef kvæðin séðkunna runni hringa geðjast téð og gleðja með góins beð þeim nóg er léð.
6. Hingað mér hið besta berboða goð orrustu, Jólnirs ker því upp sett er, íman hér nú með fylger.
7. Herlúðranna kvæði kannkveða í veðra höllu, heitir mann um hjarta rann Héðins svanna gnýr með sann.
8. Kraftarner af hæðum hérog hamingjusamur Bragi signa geri Kjalars ker, korða ver so fagni mér.
9. Formálann so fella kann,fögur sögu lína vekur þann er vísum ann um Viðris svanna ísklæddan. * * *
10. Hálft hið þriðja hverfa grið,hundrað grundast tuga veturliða ranga um rið, rómu lið ei hafði bið.
11. Um Stokksunda ála grundessin þessi húna runnu á stund en fleina fund fífu þunda girnist lund.
12. Hringur reið með liði leiðlands um granda hið efra, jórar freyða, ferðin greið féll án neyðar skjalda meið.
13. Herinn þá um héra láhestum bestu ríður, gróu brá so glóir á, góins má þar flóann sjá.
14. Glens þar drós sem glansi rósí grennd við rendur skjalda víst fær hrós, sú lýsti ljós, laufa kjós bar vafur sjós.
15. Brávík hjá, sem birtir skrá,biður lýða stýrir, herinn þá af humra lá hauðrið á mun koma fá.
16. Festa hvar sem fagurt vará floti gotum húna, tjalda bar við bláan mar Brávíkur hjá skógi þar.
17. Harald má so minnast á,milding gildan Dana, lið nam fá með laufa blá og Löndungs gráar kápur þá.
18. Dana, Gauta geirs í þraut,úr garði jarðar Kænu, Saxa naut með Sviðris skraut, súð þar flaut á íguls braut.
19. Á Skáney frá Auðuns meyallur kallast þakinn sær með fley, en fenris grey á flóði þegir, gólar ei.
20. Hjörleif, þann hinn mikla mann,milding gildur sendi, Hring sá fann, er hreysti ann, hasla kann þeim völl með sann.
21. Orrustu mið um ylgja riðáttu brátt að velja, brjóta grið en farga frið, fleina klið so búist við.
22. Viku fer so Haralds herhraðast að Brávelli, kominn er nú vopna ver, vigur ber sem hlífar sker.
23. Brúni hét, sem gjörla get,grams þar framur kappi, fylkja lét við hjörva hret, hann ei grét um valþings flet.
24. Skáldin hans, þess mikla manns,mæring næri standa saman í krans við klóta dans, kom ei stans á hlyni brands.
25. Tyrfing má og Hjalta hjáHaraldi svarna telja, gnapa þá, sem greinir skrá, Gandur brá og styrjar ljá.
26. Sámur hét og Sveinn, eg get,sveitum Teitur fylgdi, Brandur lét á bauga flet blóðsins hret en aldrei grét.
27. Fleiri spenna ýtar ennálma á málma fundi, blóðs á fennu Barri senn, Borgar kenna flestir menn.
28. Skjaldmeyjar eg skrifa um þar,skín Ursína gulli, Heiður bar með hreistipar Hropta skar til rómunnar.
29. Merkið réð af mönnum séðmærin skær Ursína bera téð, því list var léð, lofðungs geð so kætir með.
30. Véborg ein til vígs óseinveit eg heita náði skjaldmær hrein með gæfugrein, gullhlaðs rein bar mistiltein.
31. Fallegar um fenris marfalda valda hjörvi grundirnar með glæsirs bar, glansa þar og finnsleifar.
32. Rjóður þá sem blóð, en bráblikar mikið fögur, hróðrar skrá so hljóða á, hnjóða og smá ei fljóðin má.
33. Véborg meir um víga leirvaldir taldir fylgja ýtar þeir með unda reyr, Ubbi geira nefnist Freyr.
34. Geirálfur og Brönu burBúi lúinn varla, Gandormur og Goðhaddur, grimmúðgur var þessi hvur.
35. Vinda her, það vottast fer,víns Ursinæ fylgja lindi hér sem langa ber laufa og gerir mest af sér.
36. Hins vegar þá Heiður varog hundrað þundar sverða, ylfing þar um fetvígs far fylkingar í armi bar.
37. Álfsson ber, sem innt var mér,álm og málm Haraldur, Hólmsteinn er, sá hlífar sker, Héðinn gerir sæfa fjer.
38. Vóru fleiri fróns um leirer fylgdu snilldar svanna, kappar þeir og kóngar meir klufu geiri þynntan eir.
39. Haki var, sem hlífar skar,höggvin snöggur kinni, kappi þar og kesju bar, kallast hari fylkingar.
40. Fylgdu hjörva byrstum börmeð brandi gandálfs arfar, hugaður hvör við fleina för fleygðu spjör en skutu ör.
41. Álfur sá og Álfar hjáýtar nýtir hétu, fleiri má með fötin grá Fornólfs tjá og styrjar ljá.
42. Þorkell snar hinn þunni barþungaður drunga heiftar, knör Ullar og kesju þar, karskur var því Ægir skar.
43. Randvers hlýri, hvörgi rýr,hann með sanni í vagni situr skýr, þar sig um býr, síður stýrir Hropta fýr.
44. Brúni var hjá buðlung, snarbrjótur spjóta metinn, sem nú bar að sjá til þar Svía hara fylkingar.
45. Hvört ólúinn, hermi í trú,Hringur þingi sverða sé við búinn Börs á frú bens með grúa seiðin nú.
46. Sínum frá hann sjóla þásegir, meginhernum svínfylkt fái fylkir sá foldu á með járnin grá.
47. „Hvör fékk sent og hér til bent“,Haraldur svara náði, „Hringi mennt sem mér er lént, máske hent af Óðni kennt?
48. Mun Óðinn, eg vita vinn,vigri sigur hamla, og bregðist minn so blikni kinn? Eg bið ei linni farsældin.
49. Vil so hér um vigra skerveiti Herteitur krafta sigurs mér, en verði ver til Viðris fer og allur her.
50. Geðs úr sal mitt gjósi tal,gef eg án efa Vóðni rauðan val og hvörn einn hal sem hristir fal með sköfnungs dal.“
51. Kvæða skrá so mæðast má,mun og ei una lengur fræðin tjá við flæði blá, fæða þá mig læðist á. (Brávallarímur eftir Árna Böðvarsson. Rit Rímnafélagsins VIII. Björn K. Þórólfsson bjó til prentunar. Reykjavík 1965, bls. 44–51) |