Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Ein iðranar vísa af guðspjallinu – Guðspjallasálmar Einars í EydölumFyrsta ljóðlína:Jesú góði, auk þú mér
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.86–88
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar
Lúk. xv
Með lag sem Píslarminning
1. Jesú góði, auk þú mérandagift á jörðu að dikta óð til dýrðar þér um dásemd þá meðan eg má hvað innilega þú elskar þá sem yfirbót sanna gjörðu.
2. Lúkas skrifar að lausnarinn sat,ljúfur, nökkru sinni, með bersyndugum til borðs að mat og bannsett lið var þar við en háðgjarnir með hrekkjasið það honum til lýta finni.
3. Jesús dró sér dæmin þáaf dyggðugum geymir sauða; ef hundraði einn að hverfur frá hirðirinn fer sem það sér að leita hratt þar hættan er svo honum að forði dauða.
4. Fundinn heim á herðum bertil húss og gleðst með grönnum. Jesús segir að alleins fer við yfirbót manns hirðin hans og fagni englar svo til sanns yfir syndugum glæpamönnum.
5. Af tíu peningum týndist einn,það tekur hann og til dæma, leitar svanninn lyndishreinn með ljós og fann aftur hann; með vinkonum gleðst fyr vísan sann, hún vill ei hirslur tæma.
6. Þriðja dæmi á þennan háttþýðir Jesús líka, að burgeis hefði einhvör átt arfa tvo, þeim segir hann svo: Hinn ungi vill sinn fjárhlut fá af föðurnum dyggðarríka.
7. Faðirinn lét sinn fjárhlut til;fékk þá sonurinn yngri af lausakonum svo lítil skil hann lét sitt fé þeim í té. Eyddur frá eg sá auðurinn sé, er sá hagurinn þyngri.
8. Í fjarlægt ríki fram kom þáhjá fjáðum bónda einum. Lét hann gæta svína sá en sultur var í landi þar. Það gekk svo enginn gaf honum par, hann girntist drafið með svínum.
9. Hann tók sárt af hungri þjáðurað hugsa um ævi sína, hvörja sælu að hafði áður: Heima menn föður hans enn fá ærna fæðu allir senn en eymd og svengd hann pína.
10. Í hug kom strax það heilla ráðað hitta föðurinn sæla, játa synd en sækja að náð, sýna bót af hugarins rót; sæt mun koma svörin á mót því svo kvaðst vilja mæla:
11. Hjartans faðir, mín hrópleg syndí himininn allt að náði, brigsli er mér þitt barn eða kind fyr brugðna trú að kallast nú; skikka mig sem þín skyldu hjú því skammlega þig forsmáði.
12. Uppreis þegar og allan vegört réð heim að renna. Faðirinn leit hann fjarri mjög, á fund við hann móti rann, klappa mjúkt og kyssa vann og kært með örmum spenna.
13. Sæti faðir, að sagði hann,mín synd í himininn kallar. Eg forlét þig með fullan sann, fyrir því má eg ekki fá þinn sonur að heita og sitja hjá svína þrælum varla.
14. Faðirinn býður þénurum þáþau enu* bestu klæði [Ath] að sækja og hring hans handlegg á og hæfa skó á fætur dró, svo virðulega til veislu bjó, að vísu, frá eg svo ræði:
15. Son minn kæra, sjái þér nú,sá var týndur bæði og dauður fyrr því féll af trú en fundinn er og lifir nú hér, því fagni þér sem fyrst með mér. Fólkið gleðst með æði.
16. Hans eldri sonur á akri varog undrast pípnalæti, drykkjuskap og dansa þar; drengi spyr, ekki hýr, hvað ölværð þeirri undirbýr; þá ansar faðirinn sæti:
17. Elsku sonurinn yngri minn,í útlegð týndur næsta, heim kom nú með hýrlegt sinn, því hæfir þér líkt sem mér að fagnir því að hann fundinn er og fæ eg nú gleðina stærsta.
18. Hinn með þykkju og þungri lundþanninn svarar á móti: Eg hefi þént þér alla stund og unað mér við settan sið en mér gafstu ei minnsta kið svo mínir vinir af njóti.
19. En nú þessi eyðslu maðuraftur kemur hinn snauði léstu hýr, í hjarta glaður, hófið best magna mest en hann hefur þó með hneykslun flest fyr hórur svarlað auði.
20. Faðirinn mælti: Son minn sæll,sjáðu heillir þínar; vertu ljúfur og lyndis dæll því lifir nú hinn bróður þinn; allan tekur þú arfinn minn og eignir bestu mínar.
21. Hér bið eg stundi hvör sem kannhjartað Guðs að kenna; við syndugan breytir sérhvörn mann svo sem að fer faðirinn hér; þann sem iðrast, þetta sker, og þýðist lærdóm þenna.
22. Voði og hætta mun sú mester margan skeður í heimi að leika sér við lýtin flest; lifa í synd brjóstin blind svo sem að ráfar sauðar kind sú sem að enginn geymir.
23. Peningur týndur safnar saurá sig og ryðinu meira, genginn niður í gólf og aur; glæpamenn fara svo enn sem iðrast lítt fyr afbrot þrenn, aumt er slíkt að heyra.
24. Eyðslu sonurinn einn veg fórmeð arfagóssið besta í drykkjuskap og drýgði hór. Dæmi hans eru til sanns sett fyr augu sérhvörs manns; það segi oss hendi flesta.
25. Hér í móti er hjálpin súað hirðirinn leitar sauða, peningsins líka forsjál frú og faðirinn rann, því syninum ann, honum í mót; það huggi þann sem hræðist andar dauða.
26. Láttu mig skilja, lausnarinn trúr,þá lifandi hjartaprýði sem hefur þú til að hjálpa úr háska og neyð fyrir þinn deyð; gef þú að oss sé afbrot leið og öllum kristnum lýði.
27. Mín eru brot við himininn há,minn hjartans faðirinn kæri; þér í mót eg syndgast svá; það syrgi eg nú rétt af trú og bið eg að við mig breytir þú sem búsveinn þinn eg væri.
28. Aukist heiður og æra þér,eilíf þrenning sæla; lofaðir þú til lykta mér ljóða vers gjöra til þess fyr Jesú nafn sé hjörtun hress sem huggóð þetta mæla. Amen. |
