Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Síraks rímur 7Sjöunda SíraksrímaBálkur:Síraks rímur
Fyrsta ljóðlína:Sjöunda skal mærðar mund
bls.383
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Rímur
Sjöunda Síraks ríma
1. Sjöunda skal mærðar mundtil málsins breyta, margháttaðan Fjölnis fund í fræðum þreyta.
2. Veiti Guð oss verka dugaf visku brunni, styrki hjartað, stilli hug og stjórni munni. Átjándi kapituli
3. Heyrðu hvörsu herrans náðer harla stór ef betra vill sitt veika ráð sá villtur fór.
4. Náðarfullan föðurinn hérsig finna lætur, þeim frá vondu víkja sér og vinna á bætur.
5. Minni er von að mannsins vegimælist sigur, sjálfur fyrst hann er þó eigi ódauðligur.
6. Hvað er fegra en sól að sjáí sínum ljóma? Eitt sinn mun þá enda fá með öllum blóma.
7. Hvað uppkveikir hold og blóðþó heilnæmt sýnist, afdrif fær það ekki góð og illa týnist.
8. Ómælandi heimsins hæðvor herrann sér. Mold og aska á mjóum þræði maðurinn er.
9. Hann sem lifir um eilíf árog aldrei þver, verk hans öll sé valin og klár, það vottum vér.
10. Hans réttlæti og háleit verkin,hvör kann skýra, hvað mikil sé magtin sterk og miskunn dýra?
11. Minnka og auka miskunn hanskann maðurinn engi, elligar höndla hér til sanns það himneskt gengi.
12. Þó mann akti um efni sittsem orkar best, ógjört allt er eftir hitt sem á lá mest.
13. Magt er engin mannlegs kífsum mein né gagn; hundrað ár er hölda lífs hið hæsta magn.
14. Vatnsdropi sem virðist einnhjá víðum sjó, og marsins sandi malkorns steinn hinn minnsti þó.
15. Líka er þessi lífsins tíð,sem lýðir hljóta, við eilífðar árin blíð sem aldrei þrjóta.
16. Því hefur Guð við þegna sveitirþolinmæði? Miskunnsemdar mönnum veitir mestu gæði.
17. Hann veit að allir velta þeirí vísan deyð og kennir í brjósti miklu meir um mannsins neyð.
18. Til náungans miskunn mannsþó mætti falla, en velgjörð Guðs fer víst til sanns um veröld alla.
19. Tyftar, kennir og önn hann eluröngvu minni en hirðir trúr sem hagland velur hjörðu sinni.
20. Líknar öllum lýðum þeimsem lærdóm þiggja. Orðsins gjarnan elska seim og að því hyggja.
21. Nær þú, son minn, nökkrum veitirnytsemd góða, með átölum hann ekki reitir illt að bjóða.
22. Vatnið heftir hitanum þvertog hann kann métra, gott orð virðist góðs sé vert og gáfu betra.
23. Eitt orð gott má gegna beturen gáfur stærri, hvöru tveggi góður getur gengið nærri.
24. Óvitur það eftir telurer áður veitti. Leiða gjöf hann seggjum selur er sér svo breytti.
25. Íþróttir þú áður nemen öðrum veitir. Lækning fyrr þér sjálfum sem en seggjum heitir.
26. Átel fyrr þitt eigið ráðen aðra dæmir, fyrir það muntu finna náð þá falla slæmir.
27. Yfirbót ei undan dragtil andláts sóttar, set ei lengi sjálfs þíns hag til synda þróttar.
28. Almáttugan akta bermeð alúð hreina, svo finni hann ekki fals með þér né freistni neina.
29. Makt og reiði, minnstu þá,og mikla neyð á efsta deginum illir fá, og á þinn deyð.
30. Það skal saddur þenkja mannog þolugur bíða, hann að aftur hrörna kann og hungur líða.
31. Hann sem mektar heimsins auðurhugsa skyldi, að enn megi verða aura snauður í öngvu gildi.
32. Svo kann skipta Guð vor greittum gæfufar, að aftni dags að um sé breytt það árla var.
33. Vareygð slíka vaktar hannsem visku gætti og vill ei fremja vondskap þann er vinna mætti.
34. Vel sé þeim sem væri fróðurá vísdóm þenna, mun sá verða mannvits góður og mörgum kenna. Nítjándi kapituli
35. Vondra girnda varastu hrekkiog viljan brjót, svo heiftarmanna hafir þú ekki háð í mót.
36. Matar og drykkjar drýg þú trauðurdárlegt æði, að ei þú verðir aura snauður og aumur bæði.
37. Síðan tærings tæmdir sjóðog týndir láni, verðir fé að þiggja af þjóð með þungu ráni.
38. Ef daglaunari er drykkjumannog dvelst þar inni, ekki er von að auðgist hann af iðju sinni.
39. Að litlu ef mann ekki sérum eignir sínar, þeim um aura aftur fer og ætíð dvínar.
40. Vín og konur vitrum snúaog villa þrátt, hvörjir sem við hórur búa heimskast brátt.
41. Motta og orma aumleg launað yfir þá kæmi, öðrum gefur það álits raun og eftirdæmi.
42. Hann sem trúir hvörju straxer hægt að ginna, soddan háttur heimsku lags má hindrun vinna.
43. Málskaps dárinn dyggvum hjá,hann dvelst ei gjarna, hvör þeim skálki skúfar frá mun skaðanum varna.
44. Hvað þér kemur til eyrna illt,það ekki segir, öngvu þínu í er spillt þó yfir þegir.
45. Hvörki vin né heiftarmannihermdu frá, ef hrein samviska í hyggju ranni haldast má.
46. Herming þinni hvað sem líðurhlýða þeir, hata þig þó hvörgi að síður og heldur meir.
47. Heyrða meingjörð mannsins láttumeð þér deyja, í hægu sinni hér fyrir máttu heldur þreyja.
48. Heimskum hvað í hjarta stóðvill hart útrýma, sem frá móður sérhvört jóð á sínum tíma.
49. Leyndarmál hjá heimskum hal,þau hyljast bæði, sem píla löng með litlum fal í læri stæði.
50. Við náungann reyn þú rökí ræðu þinni, sé hann valdur í sagðri sök, að síðan linni.
51. Ræk þú ei né reis á lofthans ræðu alla, margur lýgur á annan oft og árnar falla.
52. Misyrði svo mörgum hrýturmeining fjærri, mun sá til við mann ei brýtur mótgjörð stærri.
53. Við náungann vektu talog vit hið sanna, fyrr en drýgir deilu hjal við dyggvan granna.
54. Ótti Guðs og orðið gefuraf anda bestum, að visku hvör og vareygð hefur í verkum flestum.
55. Prettvísi er vonsku veguren viska engi, slægðarfullum frambúð dregur að fella drengi.
56. Með Guðs ótta minni slægðer manni betri, heldur en vondum véla nægð í visku setri.
57. Margur skarpur í skynsemd erog skálkur bæði, sökinni svo víkur og ver sem vill hún stæði.
58. Sá kann höfuðið hengja niðurog hreysta mál með tillit djarft en soddan siður er svik og tál.
59. Klóklegt hefur heyrnar biðen hugsun svella, sá mun þig ef sér þú ei við í sökunum fella.
60. Máttlítill þó megni þér ekkimein að vinna, að betra færi bragða hvekki brátt mun finna.
61. Forstandigur finnur snartþað fyrr eg sagði, merkir glöggt hans alla art af yfirbragði.
62. Hans klæðnaður, hlátur og gangurhöldinn sýna. Enn skal Urnis lögurinn langur lagi týna. (Vísnabók Guðbrands 1612 (útg. 2000), 383–386) |
