Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Sendibréf FjáraFyrsta ljóðlína:Fyrrverandi fóstri minn
Höfundur:Jón Þorláksson
bls.371–373
Viðm.ártal:≈ 1800
Skýringar
Fyrirsögn:
„Sendibréf Fjára í nafni fjárhunds á Bægisá, til pilts sem þaðan var nýfarinn. – Eptir einu handriti.“ 1. Fyrrverandi fóstri minn!fallegi yngismaður! lifi þér í sérhvert sinn sæll og margblessaður!
2. Fyrirgefðu, fóstri minn!fast þó stundum yrði, græskulausi þanki þinn það fyrir rælni virði.
3. Eg er giftur ullar-tík,ungri, er heitir Fjára, segir fólk við séum lík á svip og litinn hára.
4. Húsbóndi minn hér á staðheitir stutti Bensi, alkunnugur, þú veist það, þínun langa Jensi.
5. Svíðingurinn sveltir mig,svangur á húsgangs barmi, annað var þá elta eg þig ætíð fullum parmi.
6. En eg strákinn aftur svík,ekki meir enn dyggur, heim að bæ frá honum strýk, helst þegar mest á liggur.
7. Annars hefi’ eg aldrei friðí eymda hnauki sáru; annað er hér þó verra við: vill hann gilja Fjáru.
8. Heldur vil eg hún sé þínað hafa af not og skera en sú tík sem áður mín að egta . . . . . má vera.
9. Þagnar logni á þetta slærþulið vísnagjálfur, klerkurinn hefir klórað þær en kveðið hef eg sjálfur.
10. Fyrirgefning föluð séfáorðustu pári. Eg forblíf með estíme, yðar klíent: – Fjári. |
