Passíusálmar 26

Hér þá um Guðs son heyrði
heiðinn landsdómare,
hann spyr, því hræðast gjörði,
hvaðan vor drottinn sé.
En Jesús þýður þagði,
það og vel maklegt var.
Pílatus brátt að bragði
byrstist og aftur sagði:
Viltu ei veita svar?

Mín er, það máttu játa,
maktin so tignarlig;
ég má vel lausan láta
og líka krossfesta þig.
Jesús svarar og segir:
Síst áttu vald á mér,
ef þér væri það eigi
að ofan gefið, so megir
heiðri þeim halda hér.

Sá hefur synd enn meiri,
er seldi mig þér í hönd.
Pílatus hygg eg það heyri;
hann grundar efnin vönd.
Gjörði strax griða að leita.
Gáfu prestarnir ans:
Vægð ef þessum vilt veita,
víst máttu ekki heita
kær vinur keisarans.

Heiðingjar halda gjörðu,
hjáguðir þeirra senn
börn ættu alin á jörðu
eins og holdlegir menn.
Hann óttast hér ef væri
herrann goðanna kyns,
hugði því helst að bæri,
hentuglega fram færi
rannsókn réttdæmisins.

Skurðgoð sín heiðnir héldu
hafandi í mestu akt,
forgefins hug sinn hrelldu,
hræddir við þeirra makt.
Ó, hvörsu framar ætti
einn sérhvör kristinn mann
óttast drottins almætti
með ást og blygðunarhætti,
sem stoltum steypa kann.

Af stórri makt sig réð stæra
stoltur Pílatus hér,
rétt mál til rangs að færa
reiknaði leyfilegt sér.
Kann vera margan megi
meining sú villa þrátt,
þó lögin brjóti og beygi,
bannað sé þeim það eigi
fyrst vald þeir hafa hátt.

Guð er sá völdin gefur,
gæti þess æðri stétt;
sitt léni hvör einn hefur
hér af drottni tilsett.
Hann lét þig heiður hljóta,
heiðrast því af þér vill;
virðingar vel mátt njóta,
varast drambsemi ljóta,
róg og rangindin ill.

Yfirvald einn Guð sendi,
undirmenn gái þar að,
sverð drottins hefur í hendi,
heiðra skulum vér það,
hlýðugir friði halda,
hlífð og forsvari ná.
Þverlyndis þrjóskan kalda
þunglegri hefndargjalda
að vísu sér vænta má.

Eins sem hvör einn misbrýtur,
eftir því straffast hann.
Harðari hefndir hlýtur
hinn sá meira til vann.
Þeim mun ei plágan þverra,
sem þrjóskast í illsku rót.
Sá þjón á von hins verra,
sem vilja þekkir síns herra,
þó gjörir þvert á mót.

Varðveiti valdsmenn alla
vor Guð í sinni stétt
so varist í vonsku að falla,
vel stundi lög og rétt.
Hinir í hlýðni standi,
hvör so sem skyldugt er.
Hrein trú og helgur andi
haldist í voru landi.