Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Passíusálmar 16Um Júdasar iðrunBálkur:Passíusálmar
Fyrsta ljóðlína:Júdas í girndar gráði
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.18r–19r
Viðm.ártal:≈ 1650
Tímasetning:1659
Flokkur:Sálmar
Skýringar
Með lag: Af hjarta, hug og munni
1. Júdas í girndargráðiaf Gyðingunum fyrst þrjátíu peninga þáði, því sveik hann herrann Krist. Ljóst þegar líta vann, drottinn var nú til dauða dæmdur og þungra nauða, iðraðist eftir hann.
2. Greitt í musterið gengur,greinir svo ritning frá, um silfrið sinnti ei lengur, senn vill það prestum fá, sagði með sárum móð: Ó, hvað eg gjörði illa þá yfir mig kom sú villa að sveik eg saklaust blóð.
3. Liðsemd prestarnir lögðulitla, sem von var að, harðlyndir honum sögðu: Hvað eigum vær með það? Þú mátt einn sjá um þig. Silfrinu á gólfið grýtti, gekk þaðan, mjeg sér flýtti, og hengdi sjálfan sig.
4. Ráðstefnu herrar héldu,hættu þar síðast við, fyr akur sjálfir seldu silfrið leirkerasmið. Áður sagt um það var í spádómssögnum sönnum. Sá var vegferðarmönnum gefinn til greftrunar.
5. Sjá hér hvað illan endaótryggð og svikin fá. Júdasar líkar lenda leiksbróður sínum hjá. Andskotinn illskuflár enn hefur snöru snúna snögglega þeim til búna sem fara með fals og dár.
6. Ótrú sinn eigin herraætíð um hálsinn sló. Enginn fékk af því verra en sá meinlausum bjó forræði, fals og vél. Júdas því henging henti, hann fölskum til sín benti eins og Akítófel.
7. Fégirndin Júdas felldi,fyrst var hans aðtekt sú, Guðs son Gyðingum seldi, gleymdi því æru og trú. So til um síðir gekk. Kastaði keyptum auði þá kvaldi sorg og dauði, huggun alls öngva fékk.
8. Undirrót allra lastaágirndin kölluð er. Frómleika frá sér kasta fjárplógsmenn ágjarner sem freklega elska féð. Auði með okri safna, andlegri blessun hafna en setja sál í veð.
9. Annaðhvört er í vonum,auðurinn fagur nú hafnar þér ellegar honum hryggur burt kastar þú þá dauðinn þrengir að. Ágirndin ótæpt svelgir, af því sálina velgir í köldum kvalastað.
10. Falsi og fégirnd rangriforða þér, sál mín blíð, so mætir ei ógn né angri þá að fer dauðans tíð. Virð lítils veraldarplóg. Hvör sem sér lynda lætur það lénar drottinn mætur, sá hefur allsnægta nóg.
11. Oft Jesús áður hafðiáminning Júdas gert. Hrekkvísin hjartað vafði, hann hélt það einskisvert. Nú kom þar einnig að, tilsögn hataði hreina, huggun fékk því ei neina. Varastu víti það.
12. En hvað fram leiddi hann illaáður lífernið sitt. Þessi þó var hans villa verri en allt annað hitt að hann örvænting með sál og líf setti í vanda. Synd á mót heilögum anda held eg hér hafi skeð.
13. Í drottni ef viltu deyjadrottni þá lifðu hér. Til ills lát ei þig teygja, orð Guðs sé kærast þér. Sæll er sá so við býst. En ef þig ófall hendir aftur í tíma vendir, undan drag iðrun síst.
14. Brot þín skalt bljúgur játaen bið þó Guð um náð, af hjarta hryggur gráta en heilnæm þiggja ráð. Umfram allt þenktu þó: Son Guðs bar þínar syndir og so þú miskunn fyndir, saklaus fyr sekan dó.
15. Drottinn, lát mig ei dyljastdárlega syndir við þó hér um stund megi hyljast. Herra trúr, þess eg bið: Nær heimi fer eg frá örvænting ei mér grandi, orð þitt og sannleiksandi hjartað mitt huggi þá. Athugagreinar
Amen
|
