Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Um kristilega burtförFyrsta ljóðlína:Enn ber eg andarkvein
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.200
Viðm.ártal:≈ 1650
1. Enn ber ég andarkveinupp til guðs hæða, hann kann mín margföld mein mjúkast að ræða.
2. Andvarp mitt ekki hannút frá sér rekur, hug gleður harmfullan, höndum við tekur.
3. Mitt daglegt yndi erá hann að kvaka, eins á nótt sál mín sér sætleik hans vaka.
4. Er hún svo yfrið lysteftir þeim herra, sem veröld vökvaþyrst við sumar-þerra.
5. Rík girnd sú rennir oftrétt óseðjandi huganum hátt í loft, hér þó ég standi.
6. Í munninn falla fljóttfossarnir tára, innvortis er samt hljótt andvarpið sára.
7. Kinnbeinin þar með þvæþau nokkuð svíða, guð sér hvort sárt ég fæ sorgir við stríða.
8. Nær skal sú sálar girndsödd fullkomlega, að aldeilis út sé fyrnd örin míns trega.
9. Að sál og líka líflíta þann nái, sem endar allt mitt kíf, eftir ég þrái.
10. Nú vill það harðla heitthuga minn beygja, ég á það eftir eitt enn nú að deyja.
11. Uggur sá angrar mig,ég hlýt að styggja, drottinn, svo þrávalt þig, þennan heim byggja.
12. Væri afstaðið stríðstilltist sú hræðsla, fullkomin bættist blíð bartskerans græðsla.
13. Jesú minn, leggðu lið,láttu mig trúa þér, heitt ég þess nú bið, þar frá ei snúa.
14. Holdsveikin þrýtur þá,þinn sætleik greymi, útför vil feginn fá frá þessum heimi.
15. Þín orð mitt lífga líflíka þó deyi, þar við óbilugt blíf, bregðast þau eigi.
16. Því verður þelið hraust,þó dauðinn komi, lukkast mér lofað traust líka’ í guðs dómi.
17. Eg veit að Jesús minnupp kann mig vekja, með holdi mín beinin mun aftur þekja.
18. Með sama sjónarhvarm,sem hér nú væti, sé ég hann sviptur harm í sigur-kæti.
19. Af er þá angistaröll raun og mæða, hrekst ég ei hrumur þar í hrörnun klæða.
20. Mína ég fundið fæfagnaðar glaða sem blómgað sumar-fræ sætra lauf-blaða.
21. Djöfull og dólgar hansdýrð þá ei fella, sem hér í sorgardans sífellt mig hrella.
22. Því vil ég friðar-fúsfrá hryggðar-djúpi afleggja holdsins hús, svo hyljist hjúpi.
23. Lamb guðs, sem líf mér fann,láttu mig vera sáttan við sérhvern mann, samt þig, minn herra.
24. Gef þú mér góða menngröf mína taka, og meðan anda enn yfir mér vaka.
25. Guð, lát mig engin orðaf munni leiða, sem búa sálu morð, sælu mig sneyða.
26. Yfir allt annað hittunn mér að hreppa hold og blóð helgast þitt huggun ei sleppa.
27. Jesú, guðs sanni son,send mér til handa þá hæstu heilla von, heilagan anda.
28. Fyrir stríð strangast þitt,sterkasti dróttinn, andlátið mjúkt gef mitt, mér sé bær sóttin.
30. Engan lát ótta’ af mérafgengnum standa, svæf þú mig sætt í þér, sjálfum til handa.
31. Láttu, guð, þekkan þinnþjón einhvern vera, foringja fróman minn, fagran söng gera.
32. Sem liðið lík og gröfljúft sé að blessa, og láti’ á enga töf orð guðs að messa.
33. Launa þú sjálfur svosöng þann og lestur, drottinn, um tíma tvo, trúr hirðir bestur.
34. Hér með þig blíðan bið,brunnur alls góða, send þú þeim sífellt lið, sem þar til stoða.
35. Öðlist þeir eilíft gagn,auðgist á foldu, sem bera sveita magn, að sópa á mig moldu.
36. Sofnaður síðan þásæll um uppreistur erfiði öllu frá, af guði leystur.
37. Allt hvað minn góði guðgaf mér í heimi, einn taki aftur við, annist og geymi.
38. Hann veri faðir fúsföðurleysingja, miskunn og matar-hús minna veslinga.
39. Lýsi þeim lífs á braut,linkind á breiði, og svo úr allri þraut um síðir leiði.
40. Ei læt þeim eftir migauð, gull né silfur, heldur, guð, helst bið þig hjálpa þeim sjálfur.
41. Ó, minn guð, mín er þaðmjúk bæn og vonin, þann hópinn þér tak að þinn fyrir soninn.
42. Eins meðan erum væröll hér á lífi, þín blessuð náð sé nær, við nauðum hlífi.
43. Vort fátækt hafðu húsí hendi þinni, drottinn guð friðar-fús, frjóvga það inni.
44. Þín orð, þá bestu björg,brauð, hús og klæði gefi þín gæskan mörg, guð, þolinmæði.
45. Einn sértu, sanni guð,sem með oss vendi, að sækja allan auð í þitt haglendi.
46. Drottinn minn harðla heitthelst þar um beiði, hætt svo ei saki neitt, sál héðan leiði.
47. Herra, mig heiman búí hendur þínar, leið mig í lífsins trú um lífstíð mína.
48. Ei láttu synda siðsaurga mitt hjarta, svo megi sætt með frið samviskan skarta.
49. Hátt og djúpt heitum fosshjartans útrenni barn guðs, sem bar sinn kross, í brjósti’ um mig kenni.
50. Mjög hætt er marga stund,minn hrellist hugur, gef náð af góðri lund, guð almáttugur.
51. Eg trúi á þig fast,almáttug vera, þann skjöld fyrir skeytið hvasst skal ég fram bera.
52. Drottinn, ég þekki þig,þér því betala öldungis allan mig án hjartans kala.
53. Særðu og grættu geð,guð, sem þér lyndir, auðmjúk bæn mín er með; minnst ei á syndir.
54. Eg á mig ekki hérí veröldinni, drottinn, ég eign þín er af miskunn þinni.
55. Því veit ég, sér þinn sauðsjálfs, þó hér arki, þinn þekki allan auð af eigin marki.
56. Úlfsins seðst ekki kverkaf sálu minni, þín höndin harðla sterk hlífir hjörð sinni.
57. Hér beygi’ eg hjartans kné,hjálpar sárbæni, rétt sem ein ambátt sé upp til guðs mæni.
58. Yfirgef ekki migí þinni bræði, gef fundið geti’ eg þig, guð, mitt hjálpræði.
59. Frá einni eyktar stundallt fram til hinnar bíð ég með ljúfri lund lífs komu þinnar.
60. Gerðu nú, guð minn, snartað gráti mínum, börðum reyr bend ei hart blóð-keyptum þínum.
61. Höfuð mitt seka sésem kjöltu móður lagt í þitt líknar kné, lausnarinn góður.
62. Burt mér ei bljúgum hrindböðuls í hendur, fætur þín faðmi bind, frelsarinn kenndur.
63. Öndin mín sýgur svosár þinna rista eins og brjóst-brunna tvo barnið ör-þyrsta.
64. Mér gengur mergjar tilmiskunn útdregin; mitt angur mýkja vil mjög hjartans feginn.
65. Þaðan um eilíf áraldrei burt venda; drottinn, þinn heiður hár haldist án enda.
66. Eia, þér, góði guð,göfgun sé framen um eilífð ár og síð, amen, já amen. |
