A 06 - Miserere mei Deus. Þennan sálm má syngja þá lík eru borin til grafar LI | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

A 06 - Miserere mei Deus. Þennan sálm má syngja þá lík eru borin til grafar LI

Fyrsta ljóðlína:Nú bið eg, Guð, þú náðir mig
Höfundur:Erhard Hegenwald
bls.0 ?
Bragarháttur:Átta línur (tvíliður) ferkvætt aabbccdd
Viðm.ártal:≈ 1575
Tímasetning:1555
Flokkur:Sálmar

Skýringar

Sálmurinn er ortur árið 1524 út af 51. Davíðssálmi af samverkamanni Lúthers, Erhard Hegenwald (d. um 1540), lækni í Wittenberg, Erbarm dich mein, o Herre Gott. Marteinn biskup þýðir eftir danskri þýðingu (aukinni) O, Herre Gud benaade mig. Þýðing Marteins er í Sálmabók 1589 (nr.166) og Graduale 1594 og hélst hún síðan í öllum messusöngsbókum til loka 18. aldar.



Miserere mei Deus.
Þennan sálm má syngja þá lík eru borin til grafar, LI

1.
Nú bið eg, Guð, þú náðir mig,
nægt miskunnar, eg beiði þig
afplána öll mín illskuhót,
eg veit mín brot svo mörg og ljót.
Illsku mína þú af mér þvo
og allar syndir líka svo
því eg meðkenni mína synd,
í mínum huga hún er ei leynd.
2.
Mót þér alleina í mörgum last,
mjög eg braut og syndgaðist fast,
öll er þín ræða öruggt ráð
svo allir biðji þig um náð
því eðli vort er allt í synd
ellegar veri ei náðin reynd.
þú sigrar þá sem soddan trú
setja ekki í hjarta nú.
3.
Sé hér, getinn í synd eg var
svo mig hingað mín móðir bar.
Allan sannleik elskar þú
og leynd þín ráð mér sýndir nú.
Þú hefur sýnt hverninn eg er,
haldinn í syndagirndum hér.
Áður vissa eg ekki það
fyrr en þín viska mér bar að.
4.
Dreif á mig sjálfur, Drottinn minn,
dýrðligt ísóp og miskunn þín.
Snart kannt þú mig af syndum þvo
svo eg verði hvítara snjó.
Þetta ísóp er þíns sonarblóð,
það oss hreinsar af syndamóð.
Lát þú mig heyra þín lystug orð
svo léttist þau bein sem hrygg voru gjörð.
5.
Sjá þú ekki til synda mín,
slétt og afmá illsku og pín.
Skapa mitt hjarta skært og hreint
og skíran anda ljóst og leynt,
útskúf mér ei frá ásján þín
en anda helgum halt til mín.
Gef mér aftur gleði og náð,
glaðan anda og stöðugt ráð.
6.
Vantrúuðum eg vísa vil
á veg þinn þér að snúast til,
frels mig, Herra minn, hjálpræðis Guð,
af hættri blóðskuld og allri nauð.
Mínar varir, minn Guð, upp lát
að munnurinn lofi þig með gát.
Ef þú vildir offur vort fá
eg vilda það fram láta þá.
7.
Auðmjúka önd aktar Guð mest
og angrað hjarta hann líður best.
Sýon veit þú, Guð, sæmd og náð
svo Jerúsalem byggist með dáð.
Það er þín kristni kær og hrein,
kallandi þig að bæta mein;
þess háttar fórn að þú vilt fá
á þínu altari að láta sjá.
8.
Heiður sé Guði himnum á,
hann vill oss sína miskunn ljá.
Þar fyrir alltíð þökkum vér
að þín gæska hún er oss nær.
Guðs einkason, vort eilíft traust,
ætíð vér lofum með hjarta og raust,
anda helgum alltíð með
um allar aldir dýrð sé téð.


Athugagreinar

2.1: Iast: hallmæli, lastmæli.

3.1 sé: forn boðháttur: sjá.

4.2: ísóp: jurt sem tengist páskahaldi Gyðinga - origanum majorana. Blóði páskalambsins var roðið á dyrastafi með ísópsvendi, 2. Mós. 12.22. Kvistir ísópsviðarins voru notaðir til að stökkva vígðu vatni í helgisiðum sem tákn hreinsunar og lækninga (3. Mós. 14.4; Sálm. 51.9).

6.6: offur: fórnargjöf.

7.1: akta: virða, meta.