Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
LíkskurðurFyrsta ljóðlína:Hjá veginum milli Víkur og Ness
Höfundur:Einar Benediktsson
Heimild:Einar Benediktsson: Ljóðmæli II. bls.270
Viðm.ártal:≈ 1925
1. Hjá veginum milli Víkur og Nessþað var sem hann fannst, ég minnist þess, og búknum var haldið til haga. Nýfreðinn maður, meðalhár, mátulega horaður nár, – aumingi ofan af Skaga.
2. Prófið stóð einmitt um það skeiðsvo ágætlega bar nú í veið að fá umhleyping ættingjasnauðan. Af kroppnum var dregin kotungsflík, en kistur fylltar með efnuð lík, – því örbyrgð nær út yfir dauðann.
3. Ég fór þar svo um eitt frostbjart kveldsem farbréf til næsta heims eru seld hjá lækninum alls, hinum eina. – Násúg um blóðugar börur dró. Bleikur draugsvipur mælti og hló frá leifum brytjaðra beina.
4. Meistari plástra og píslartólþeirra píndu og kvöldu, sem landið ól, krukkaðu ketið mitt rauða. Villstu innan um vöðva og bönd, veifaðu sveðjunni, fákunna hönd, þú drepur þó aldrei þann dauða.
5. Hungraður, klæðlaus úr heimi ég dóog hart til bana mig frostið sló einmana húsa utan. Þó kysi ég heldur, ætti eg að endurdeyja þann sama veg en leik þinn með lyfið og kutann. |
