Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
SvaðilförFyrsta ljóðlína:Vængja særður haukur hrærður
Höfundur:Árni Jónsson Eyjafjarðarskáld
bls.103–114
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Rímur
Skýringar
Algengt var á dögum Árna að Eyfirðingar sæktu sér matbjörg til Grímseyjar og er Svaðilför ort um slíka för þar sem skipverjar voru hætt komnir. Kvæðið er ort 1787, líklega skömmu eftir Grímseyjarferðina. Í útgáfunni Stakar rímur sem hér er farið eftir segir: „Elsta handritið, Lbs. 1291, 8vo, mun vera ritað um 1800, eða meðan Árni var enn á lífi. Er það í röð hinna betri og hefir því verið fylgt í útgáfunni orðrétt, að undanskyldum smávægilegum lagfæringum eftir öðrum handritum, þar sem leshættir þóttu líklegri.“
1. Vængja særður haukur hrærður,Hnikars nærður dverga sátt, draums í lundi bregður blundi beygður undir raunamátt. 2. Tíðin spillist, tíðin villist,tíðin illa nálgar sig, tíð vill hrekja tíðum seka, tíðin vekja ætti mig. 3. Ég er hrelldur, sorgum seldursæring veldur eitthvað hart, angursleginn þó eg þegi, þankann beygir heldur margt. 4. Stundum dylja harm og hyljahelst eg vilja til þess ber, þegar kylja beslu bylja bágt vill þylja fyrir mér. 5. Íss á strindi tals með tinditíðum bind eg saman óð, styggð svo hrindi stillt í lyndi stúlkan yndislega góð. 6. Ef lystir meira ljóðin heyra,ljá til eyra þá eg syng, foldin skýra móins mýra, mín hálfdýra langhending. — — — 7. Út til flæðar þegnar þræða,það skal kvæða upphaf fyrst, sex þeir vóru, sæleið fóru, siglu jórinn rann af list. 8. Á öðrum degi upp á veginn,eftir þeyinn Michaels, Dellings arfa drifu karfa drengir um þarfa túnið sels. 9. Eyjafjarðar um hring jarðarodda Njarðar greiddist för, hrísa grundu hér næst fundu, höldar undu þar upp knör. 10. Oss nam fagna formann bragna,flutt er sagna heilsanin, Alexander ey byggjandi, ákjósandi vinurinn. 11. Gríms að eyju Gauts af meyjugumar treyju áttu leið, vildu rækja tímann tæka til að sækja fiskiskreið. 12. Léði farið vel í varið,við ei parið hikaði, lundi svella linna pella Loftur á Hellu nafnkenndi. 13. Einn var neyddur bóndi beiddurblíðu sneyddur til fylgdar, stags á öndu um úðar blöndu, af Árskógsströndu þessi var. 14. Málma runnar marnum hlunnamiðvikunnar daginn fyrst lögðu úr vörum vanir förum, virðar röru að Látrum yst. 15. Nótt þar eyða, góðan greiðagjörði heiðursfólkið þýtt, þaðan halda hlynir skjalda á hafið kalda, logn var blítt. 16. Átta saman, óx þá gaman,áraglamur lengi stóð, vön að stunda veg Kilmunda var níunda hringa slóð. 17. Kvöldið þetta þægðir spretta,þrautir létti á yndis hyl, gílnum stafna úr gaupnum drafna Gríms lands hafna lögðum við. 18. Margir þangað gjörðu gangaGautar spanga og léðu hönd, fans upp tína, bátnum brýna, brátt svo dvína þreyttu grönd. 19. Fengu skýlu, hús og hvíluhlynir pílu á eyjunni,, síst vér tvílum bænda í býlum, byljum Grýlu flest að hné. 20. Dyggða blóma léðu ljómalindir frómar ósa báls, veittu þæga hjúkrun hæga heilla næga runnum stáls. 21. Fiskinn seldu, funa keldufleygjar héldu rétt um vog, hinir pakka í stóra stakka, stundum þakka fyrir og. 22. Nítján daga sannar saga,seggir án baga dvöldu þar, gaf ei leiði um laxa heiði, ljúfur greiði sýndur var. 23. Bát fram ýta runnar ríta,reyndu nýta eitt sinn þó, gotann húna hlóðu búna, héldu núna út á sjó. 24. Hófst þá vandi á Hísings bandi,Hræsvelgs andi á móti stóð, aftur snörum upp að vörum, því aldan hvör á söxum vóð. 25. Litlu síðar linna hlíðarlundar hýða fram á skip skreið of þunga í drífu drunga, drafnar bungan óx í svip. 26. Eggjuðu margir eigi kargirÆgis vargi leggja á sund, nokkrir vildu, frómleik fylgdu, fresta skyldum því um stund. 27. Að þeirra ráðum, dyggð og dáðumdaprir gáðum allt of seint, sem oss báðu sitja í náðum, sinnis bráðum varð því meint. 28. Gríms þá fróni Gýmis ljónigirtir tjóni lögðum frá, þriðjudaginn þrauta óvæginn þokublæjan yfir lá. 29. Stjórnar bandi á strauma landistillt að þandi vala kró Alexander vóx þá vandi við brúsandi ólgusjó. 30. Frá norðvestri veðrið hvessti,voga hestinn óðum bar undan landi sels á sandi, söng í bandi moðróar. 31. Hálfa mílu um skeljungs skýluskorðu fílinn gustur dreif þar til seinast sjónar steinar sáu eyna Þórs af leif. 32. Börnin Ránar teygðu tána,tóku að lána sopa þá, systir Mána byrgði brána, bylgju krána skyggði á. 33. Þá drómundi meintum mundimiðju sundi skriðinn af, gekk af landi gustar andi, gylfrótt þandi siglu traf. 34. Aldan velti gjálpar gelti,gustum hellti á borðin inn, stóð í austri einn á flaustri afreks hrausti postulinn. 35. Sumir bleikir sátu veikir,sútar leikir uxu framt, hríðin ægðist, byrinn bægðist, báran lægðist hvergi samt. 36. Bylja sláttum öllum áttumúr þar máttum gegna nær, stundum móti straums með róti stóð svo hót ei komunst vær. 37. Fór að kvölda fyrir hölda,fleyið nöldrar ganglítið, heyrðu gotnar brimið brotna bláa rotna kletta við. 38. Seglið felldum, hlunnum héldum,hrannir skelldum megnis fast, smátt þó gengi móðu mengi, mjög að þrengir bylgjukast. 39. Beittum þangað refnum rangarétt á stranga brimhljóðið, sem að tanga Dvalins dranga deildi vanga sjónglerið. 40. Geðs í ögra fyrst nam flögra,fjallið Gjögra mundi það, kenndum bláa hamra og háa hvergi þá nær gættum að. 41. Þó um síðir þekktum hlíðirþegar í hríð svo rofað fær, innu Njarðar brimi barðar byggðum fjarðar Hvalvatns nær. 42. Nærri voða brims í boðabar þá gnoð svo lá við rétt mundi sökkva í djúpið dökkva dauðans rökkva þar við klett. 43. Inn á bæði borð úr æðibylgjan flæðir eins og foss, tveir þó ausi lasta lausir, löðrið gaus því meira á oss. 44. Skips forstjóri á skelja kóriskikkar jórinn ryðja hlunns, þegnar hlýddu, þyngslum kvíddu, þorskinn hýdddu í kverkar unns. 45. Fjórir róa kaðla kjóa,klettum drógu undan þar, bágt þó gengi brögnum lengi, bárur hengja geiplurnar. 46. Kusu ei fáir krafta smáirkomast þá til Flateyjar, þangað beygðum, eitt sinn eygðum, að því teygðum sjónirnar. 47. Segl upp undum sels á grundum,síðan fundum kom á skrið, þar næst kunni einn á unni ausa hlunna gotann við. 48. Greip oss hríðin, kvöld og kvíðinn,kom á níða myrkur svart, skipslengd varla eina alla áls um palla deildum snart. 49. Sjón á hæðum missti í mæðummeð vandræðum sjóhrakt lið, seggir um flóa sigla og róa, suma óar heldur við. 50. En svo lýkur áls um bríkurundir Víkur höfða tá dýri ára bægði bára, byljir Kára settu á. 51. Lengi börðum brims í görðumbirtings jörðu þar á snið, sáum dauðann opinn auðan um dimmrauða svartnættið. 52. Staddir í voða brims í boðabátinn stoða mátti ei grand, hleyptum, kalda ók oss alda upp á talda Víkursand. 53. Út vér stukkum, sumir sukkum,sjóinn drukkum, náðum þó allir landi, úr því grandi allsvaldandi guð oss dró. 54. Verur allar hyggju hallarhimna snjallar lofi gram, sem forðar grandi og feigðar standi, fjör og líf oss gefa nam. 55. Fyrst ólagið varð óvægið,voða slagið knörinn fær, þar næst fyllti, bátnum bylti, braut og spillti öllu nær. 56. Brims af kliði bergs erfiðibeið Hafliði æviskarð, heill þó skriði af hafnar miði hrannar riðið of þungt varð. 57. Af ofurþunga og öldu drungainnan sprunginn varð til meins, gaddar nustu, böndin brustu, bárur lustu súðir eins. 58. Einn að bænum vendi vænumveg frá grænum karfa sal, fjórir til hjálpar, flest í dálpar, fóru að gjálpar víðum dal. 59. Hrófið settum, þunga þéttumþá af léttum með í bland, góssi drjúgu hlóðu í hrúgu, sem hafði súgur fleygt á land. 60. Boðin fríu straums frá stíiustefndum níu bænum að. Allra bestu hjón oss hresstu, hjúkruðu gestum vel í stað. 61. Eins var blíður bæjar lýður,bætti stríðið hver sem gat, hvíld á bekkjum, hægð í rekkjum, hreyft var þekkum drykk og mat. 62. Daginn eftir urðum tepptir,ýtar kepptu nokkrir því burtu þaðan, beygðir skaða, til Brettingsstaða muggu í. 63. Eins á báðum bæjum tjáðumbýtt var dáðum oss með snilld, eyddi trega alla vega elskulega þjóðin mild. 64. Sá sem ræður himna hæðumhressi í mæðum alla þá, meinin hættu mest sem bættu með oss vættu kannske brá. 65. Nætur fjórar nadda Þórar,nauðir stórar mýktust þó, hvíldir tóku og hægð sér jóku, hríðar mókan aldrei dó. 66. Brettingsstaða bóndinn hraðurbáru glað oss léði þar, laugardaginn lögðu væginn lofðar um sæ til Hríseyjar. 67. Tveimur hrundum Hlés drómundumaf hrísa grundu eftir það, sigldu höldar, súðin nöldrar, sunnudagskvöldið Látrum að. 68. Daginn mána refir Ránarrunnu um brána margýgjar, óx þá svalinn áls um salinn austur á dalinn Flateyjar. 69. Enn tvær nætur liðið læturlúa bætur vaxa sér, menn og sætur gáfu að gætur, greiði mætur sýndur er. 70. Í miðri viku karlar kvikukarfa viku fram á stig, lögs fíl hlóðu í logni góðu, lægis jóðin bældu sig. 71. Hjá Kjálkanesi kapps með vésiKári blés á móti þá, Ránar dætur risu á fætur, runnu vætur borðin á. 72. Móti stormi Ægis ormiundir farmi rérum þó, hraktir að nýju straums við stíu stundum lágum undir sjó. 73. Um miðnættið þungt þó þætti,þegna kætti lending góð, hleðslu af léttum, hlunnvigg settum við hafnir réttu á eyjar lóð. 74. Frjádag næsta fýsti dæstafara á læsta bólmar gjörð, kvöddum þýðan formann fríðan fram við skíða Ránar jörð. 75. Gengu á súðir brims um búðir,bragnar lúðir, get eg þess, í logni röru, lending kjöru lofðar í vörum Krossaness. 76. Nótt þar töldu drengir dvöldudúr á öldu værðar skjóls, bættu köldu vífin völdu, vöfðu tjöldum hvílu bóls. 77. Hver til sinna komst þá kynna,um klaka stinna jaka grund, laugardaginn, böls þó baginn bleika nagi veika lund. 78. Víst í stærri háska hærrihafa færri komist menn sem héldu lífi og hrundu kífi, hvað oss blífi í minni enn. 79. Eflaust bæri, verðugt værivort málfæri, líf og önd, herrann mildi í hæsta gildi hrópa skyldi um sjó og lönd. 80. Tungur allar himins hallarhrærist snjallar til með dans, guðs alvísi göfgi og prísi, glaðir lýsi verkum hans. 81. Hauðurs nytur hrafna þytur, hróðrar litur þekkist vart, önnungs mæði, elfar klæði orti kvæði þetta og margt. 82. Þulu mála böli brjálabæla fálu golu sval síla skála bóla bála Bilum mála sel og hal. |
